У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Герберт. Оберан Герберт (англ.: Herbert Auberon; 1922 — 1974) — брытанскі грамадска-палітычны дзеяч.
Паходзіў з арыстакратычнай сям’і, быў сынам вядомага брытанскага дыпламата, падарожніка і «хроснага бацькі албанскай незалежнасці» Обры Герберта (1880—1923) і ўнукам палітычнага дзеяча і лідара кансерватыўнай партыі Вялікабрытаніі Генры Герберта (1831—1890). Оберан Герберт вучыўся ў Оксфардзе (1940—42). Пасля няўдалых спробаў трапіць у брытанскую, французскую або нідэрландскую арміі з прычыны праблем са здароўем ён паступіў у Польскую армію, у якой і служыў да канца II сусветнай вайны. Быў удзельнікам Нармандскай кампаніі. Ад гэтага часу займеў добрыя стасункі з палякамі, а таксама з беларусамі і ўкраінцамі, што ваявалі ў польскім войску, стаў цікавіцца ўсходнееўрапейскім пытаннем. У пасляваенны час ён шмат дапамагаў уцекачам з Усходняй Еўропы, наладзіў сувязі і стаў прадстаўніком інтарэсаў іх нацыянальных груп у найвышэйшых колах Брытаніі. Валодаў шасцю мовамі, у тым ліку беларускай.
Оберан Герберт быў сярод ініцыятараў стварэння Англа-беларускага таварыства (1954), у далейшым яго шматгадовы старшыня (1965—73). Ён называў беларусаў «найбольшымі англічанамі з усіх усходнееўрапейцаў».
Памеры пакінутай ім пасля смерці спадчыны складалі болей за 900 тысяч фунтаў.