wd wp Пошук:

Наталля Дзмітрыеўна Палонская-Васіленка

Наталля Дзмітрыеўна Палонская-Васіленка (укр.: Ната́лія Дми́трівна Поло́нська-Василе́нко; 31 студзеня 1884, Харкаў — 8 чэрвеня 1973, Дорнштат, Бадэн-Вюртэмберг) — украінскі гісторык-эмігрант другой хвалі, сапраўдны член Навуковага таварыства ім. Тараса Шаўчэнкі (з 1947) і Украінскай Свабоднай Акадэміі Навук ў Аўгсбургу (з 1948).

Біяграфія

Нарадзілася ў рускай дваранскай сям’і, Дачка Кіеўскага гісторыка, генерал-маёра Дзмітрыя Пятровіча Меньшова ад шлюбу з Марыяй Фёдараўнай Мухартавай, якая паходзіла з курскі дваран. У 1901 годзе скончыла Кіеўскую Фундуклееўскую жаночую гімназію. У 1905—1911 гадах вучылася на гісторыка-філалагічным аддзяленні Вышэйшых жаночых курсаў у Кіеве. У 1909 працавала ў археалагічнай экспедыцыі В Хвойка, у 1913 здала ўступныя экзамены на гісторыка-філалагічны факультэт Кіеўскага універсітэта св. Уладзіміра[1].

У 1910—1924 гадах выкладала гісторыю і геаграфію ў гімназіях, займала прафесарскія пасады ў шэрагу навучальных устаноў, у тым ліку ў Кіеўскім універсітэце. У 1920-х гадах авалодала украінскай мовай і з тых часоў пісала свае працы пераважна на ёй.

У 1923 годзе выйшла замуж за былога міністра адукацыі і замежных спраў УНР Мікалая Васіленка, які неўзабаве быў арыштаваны і абвінавачаны ў контррэвалюцыйнай дзейнасці. Дзякуючы намаганням жонкі ён праз некаторы час быў рэабілітаваны. У апошнія гады жыцця Мікалай Васіленка быў цяжка хворы і памёр у 1935 годзе.

У 1918—1925 годзе працавала ў Кіеўскім археалагічным інстытуце, у 1924—1941 гадах — ва Усеўкраінскай акадэміі навук (у 1934—1938 была вызвалена ад працы па палітычных матывах). У 1927—1932 гадах-прафесар Кіеўскага мастацкага інстытута[1].

У кастрычніку 1940 года ў Маскве абараніла доктарскую дысертацыю на тэму: «Нарысы па гісторыі засялення паўднёвай Украіны ў сярэдзіне XVIII стагоддзя (1734—1775 гады)».

Падчас нямецкай акупацыі Украіны працавала дырэктарам Інстытута Археалогіі Акадэміі Навук (кастрычнік-снежань 1941 года) і Кіеўскага Цэнтральнага Архіва Старажытных Актаў (снежань 1941 — верасень 1943), навуковы кансультант Музея-архіва пераходнага перыяду (1942). Акрамя таго, уваходзіла ў склад аргаддзела Кіеўскай гарадской управы, была адной з адказных за перайменавання гарадскіх вуліц.

У верасні 1943 года, незадоўга да вызвалення Кіева, пераехала на захад. З кастрычніка 1943 года — рэферэнт Украінскага Цэнтральнага Камітэта ў Львове (на чале з Уладзімірам Кубіёвічам). У 1944 года чытала лекцыі ва Украінскім вольным універсітэце ў Празе[1].

Пасля пераезду універсітэта ў Мюнхен з 1945 года працавала прафесарам дадзенага ўніверсітэта ў Мюнхене, з 1965 года — віцэ-прэзідэнт Украінскага Гістарычнага Таварыства. З 1966 года — дэкан філасофскага факультэта Украінскага вольнага універсітэта.

Працы

Зноскі

  1. 1 2 3 Кубійович, 1970, с. 2198.

Спасылкі

Тэмы гэтай старонкі (19):
Катэгорыя·Вучоныя паводле алфавіта
Катэгорыя·Гісторыкі Германии
Катэгорыя·Памерлі ў 1973 годзе
Катэгорыя·Вікіпедыя·Ізаляваныя артыкулы/сірата0
Катэгорыя·Нарадзіліся 12 лютага
Катэгорыя·Нарадзіліся ў Харкаве
Катэгорыя·Гісторыкі Украины
Катэгорыя·Вікіпедыя·Артыкулы пра асоб, для якіх не існуюць старонкі віду «І. Іпб. Прозвішча»
Катэгорыя·Памерлі 8 чэрвеня
Катэгорыя·Вікіпедыя·Артыкулы з пераазначэннем значэння з Вікідадзеных
Катэгорыя·Вікіпедыя·Артыкулы пра асоб, для якіх не існуюць старонкі віду «Імя Прозвішча»
Катэгорыя·Нарадзіліся ў 1884 годзе
Катэгорыя·Дактары гістарычных навук
Катэгорыя·Асобы
Катэгорыя·Памерлі ў Бадэн-Вюртэмбергу
Катэгорыя·Гісторыкі
Катэгорыя·Вікіпедыя·Артыкулы пра асоб, для якіх не існуюць старонкі віду «І. Прозвішча»
Катэгорыя·Выпускнікі Кіеўскага ўніверсітэта
Катэгорыя·Выкладчыкі Кіеўскага ўніверсітэта