wd wp Пошук:

Набліжэнне эйканала

У тэарэтычнай фізіцы набліжэнне эйканала (грэчаск. Εἰκών- падабенства, значок ці выява, параўн. Ікона) ці эйканальное набліжэнне ёсць набліжаным метадам, карысным для рашэння ўраўненняў для рассеяння часціц і хваляў, якія сустракаюцца у оптыцы, сэйсмалогіі, квантавай механіцы, квантавай электрадынаміцы і разлажэнні па парцыяльных хвалях.

Якаснае апісанне

Галоўная перавага набліжэння эйканала палягае ў тым, што першапачатковыя ўраўненні зводзяцца да аднаго дыферэнцыяльнага ўраўнення з адной пераменнай. Гэтае скарачэнне да адной пераменнай з’яўляецца вынікам набліжэння прамой лініі (эйканальнага набліжэння), якое дазваляе выбраць прамую лінію ў якасці асаблівага накірунку.

Сувязь з набліжэннем ВКБ

Першыя крокі, звязаныя з набліжэннем эйканала у квантавай механіцы, вельмі цесна звязаныя з квазікласічным набліжэннем (ВКБ) для аднамерных хваляў. Метад ВКБ, як і набліжэнне эйканала, зводзіць ураўненні да аднаго дыферэнцыяльнага ўраўнення з адной пераменнай. Але складанасць набліжэння ВКБ складаецца ў том, што гэтая пераменная апісваецца траекторыяй часціцы, якая, у агульным выпадку з’яўляецца складанай.

Фармальнае апісанне

Выкарыстоўваючы набліжэнне ВКБ, можна запісаць хвалевую функцыю рассеянае часціцы ў тэрмінах дзеяння S:

Ψ

e

i S

/

{\displaystyle \Psi =e^{iS/{\hbar }}}

\{\displaystyle \Psi =e^\{iS/\{\hbar \}\}\} Падстаўляючы хвалевую функцыю Ψ ва ўраўненне Шродзінгера без наяўнасці магнітнага поля, атрымліваем

2

2 m

2

Ψ

( E − V ) Ψ

{\displaystyle -{\frac {{\hbar }^{2}}{2m}}{\nabla }^{2}\Psi =(E-V)\Psi }

\{\displaystyle -\{\frac \{\{\hbar \}^\{2\}\}\{2m\}\}\{\nabla \}^\{2\}\Psi =(E-V)\Psi \}

2

2 m

2

e

i S

/

= ( E − V )

e

i S

/

{\displaystyle -{\frac {{\hbar }^{2}}{2m}}{\nabla }^{2}{e^{iS/{\hbar }}}=(E-V)e^{iS/{\hbar }}}

\{\displaystyle -\{\frac \{\{\hbar \}^\{2\}\}\{2m\}\}\{\nabla \}^\{2\}\{e^\{iS/\{\hbar \}\}\}=(E-V)e^\{iS/\{\hbar \}\}\}

1

2 m

( ∇ S )

2

i ℏ

2 m

2

S

E − V

{\displaystyle {\frac {1}{2m}}{(\nabla S)}^{2}-{\frac {i\hbar }{2m}}{\nabla }^{2}S=E-V}

\{\displaystyle \{\frac \{1\}\{2m\}\}\{(\nabla S)\}^\{2\}-\{\frac \{i\hbar \}\{2m\}\}\{\nabla \}^\{2\}S=E-V\} Запішам S у выглядзе ступеннага рада па ħ

S

S

0

ℏ i

S

1

. . .

{\displaystyle S=S_{0}+{\frac {\hbar }{i}}S_{1}+…}

\{\displaystyle S=S_\{0\}+\{\frac \{\hbar \}\{i\}\}S_\{1\}+…\} Для нулявога парадку:

1

2 m

( ∇

S

0

)

2

= E − V

{\displaystyle {\frac {1}{2m}}{(\nabla S_{0})}^{2}=E-V}

\{\displaystyle \{\frac \{1\}\{2m\}\}\{(\nabla S_\{0\})\}^\{2\}=E-V\} Калі разглядаць аднамерны выпадак, то

2

z

2

{\displaystyle {\nabla }^{2}\rightarrow {\partial _{z}}^{2}}

\{\displaystyle \{\nabla \}^\{2\}\rightarrow \{\partial _\{z\}\}^\{2\}\}

Атрымліваем дыферэнцыяльнае ўраўненне з гранічнай умовай :

S ( z

z

0

)

= k

z

0

{\displaystyle {\frac {S(z=z_{0})}{\hbar }}=kz_{0}}

\{\displaystyle \{\frac \{S(z=z_\{0\})\}\{\hbar \}\}=kz_\{0\}\} для

V → 0

{\displaystyle V\rightarrow 0}

\{\displaystyle V\rightarrow 0\}

z → − ∞

{\displaystyle z\rightarrow -\infty }

\{\displaystyle z\rightarrow -\infty \}

d

d z

S

0

=

k

2

− 2 m V

/

2

{\displaystyle {\frac {d}{dz}}{\frac {S_{0}}{\hbar }}={\sqrt {k^{2}-2mV/{\hbar }^{2}}}}

\{\displaystyle \{\frac \{d\}\{dz\}\}\{\frac \{S_\{0\}\}\{\hbar \}\}=\{\sqrt \{k^\{2\}-2mV/\{\hbar \}^\{2\}\}\}\}

S

0

( z )

= k z −

m

2

k

− ∞

z

V d

z ′

{\displaystyle {\frac {S_{0}(z)}{\hbar }}=kz-{\frac {m}{{\hbar }^{2}k}}\int _{-\infty }^{z}{Vdz’}}

\{\displaystyle \{\frac \{S_\{0\}(z)\}\{\hbar \}\}=kz-\{\frac \{m\}\{\{\hbar \}^\{2\}k\}\}\int _\{-\infty \}^\{z\}\{Vdz’\}\} Літаратура

Спасылкі

Тэмы гэтай старонкі (3):
Катэгорыя·Матэматычны аналіз
Катэгорыя·Тэарэтычная фізіка
Катэгорыя·Старонкі з няправільным сінтаксісам спасылак на крыніцы