Міхась Белямук (псеўд.: Дубок, Чаромха, Беластоцкі) (15 сакавіка 1924, вёска Голя (з 1964 г. Пагранічная), Камянецкі раён, Брэсцкая вобласць — 31 кастрычніка 2014) — беларускі грамадскі дзеяч, гісторык.
Пад час нямецкай акупацыі — афіцэр Беластоцкага батальёна Самааховы. З лета 1944 года — у эміграцыі. Некаторы час жыў у беларускіх лагерах для перамешчаных асоб у Германіі. Прымаў удзел у Першым з’ездзе беларускіх вернікаў у Рэгенсбургу[1].
У 1949 годзе эміграваў у ЗША. Вучыўся на гістарычным факультэце ўніверсітэта ў Каламбусе (штат Агая).
Стаў адным з арганізатараў беларускага жыцця ў Кліўлендзе, стваральнікаў мясцовага аддзела Беларуска-амерыканскага задзіночання. З 1954 года быў старшынёй Згуртавання беларускай моладзі ў Кліўлендзе.
З 1991 года — ініцыятар і выдавец гістарычнага часопіса «Полацак». Аўтар шэрагу публікацый, у тым ліку на гістарычныя тэмы. З 1993 года — ганаровы член Інстытута гісторыі Акадэміі навук Беларусі. Выдаў успаміны («Свайго лёсу не мінеш», Вільня, 2006).