У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Бароўскі. Міхал Бароўскі (польск.: Michał Borowski, лац.: Michael Borowski; 21 верасня 1736 — 4 кастрычніка 1795, Полацк[1]) — каталіцкі дзеяч, педагог-езуіт.
Уступіў у Таварыства Ісуса 24 жніўня 1758 г., а 2 лютага 1773 г. склаў апошнія зарокі[1]. З сярэдзіны 70-х гг. XVIII ст. — прафесар філасофіі і матэматыкі ў Полацкім езуіцкім калегіуме. Як прафесар тэалогіі (1782—1785) браў удзел у адраджэнні выкладання курса тэалогіі ў гэтай навучальнай установе (перапынак быў выкліканы скасаваннем Таварыства Ісуса папам Кліментам XIV, 1773)[2].
1 кастрычніка 1785 г. разам з Францішкам Караў (старшыня), Геранімам Віхертам і Габрыэлем Груберам быў уключаны ІІ Полацкай генеральнай кангрэгацыяй Таварыства Ісуса ў склад камісіі, якой належала стаць на чале правядзення школьнай рэформы ў калегіумах езуітаў. За год быў распрацаваны «План вучэбных заняткаў» (Ratio Studiorum), у выніку чаго у гэтых адукацыйных установах быў пашыраны об’ём выкладання дакладных навук і сучасных моў[3].
У 1786—1789 — кансультант беларускага правінцыяла Таварыства Ісуса Францішка Любавіцкага. На працягу доўгага часу — прэфект школ і рэгент канвікта ў Полацку.[4][5]