У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Новікаў. Мікола Ракітны (сапр. — Мікалай Ісакавіч Новікаў; 15 красавіка 1920, в. Петрыцкае, Брагінскі раён, Гомельская вобласць — 2 жніўня 2000) — беларускі празаік.
Нарадзіўся ў сялянскай сям’і. Скончыў пачатковую сямігодку. У 1935—1938 вучыўся ў Віцебскім мастацкім вучылішчы, пасля заканчэння якой быў слухачом мастацтвазнаўчага аддзялення Акадэміі мастацтваў, правучыўся два гады.
У 1939—1946 у Чырвонай арміі. У час Вялікай Айчыннай вайны ўдзельнічаў у баях на Цэнтральным і Паўднёва-Заходнім франтах. Быў паранены. У 1943 накіраваны ў ваеннае вучылішча.
Пасля дэмабілізацыі працаваў мастаком і літработнікам газеты «Звязда» (1946—1949), рэдактарам аддзела нарыса (1949—1967), аддзела літаратуры і мастацтва (1967—1980) часопіса «Беларусь». Жыў у Мінску.
Член Саюза пісьменнікаў Беларусі з 1950 года.
Першае апавяданне «Выпадак у атрадзе» надрукаваў у 1944 на рускай мове ў армейскай газеце «За Отчизну», другое апавяданне «Пярэваратні» — у газеце «Красный воин». З 1947 піша на беларускай мове. Яго апавяданні, нарысы, фельетоны рэгулярна з’яўляюцца ў рэспубліканскім друку (часопісы «Беларусь», «Вожык», «Полымя», «Работніца і сялянка» і інш.).
Аўтар зборнікаў апавяданняў «Ранняй вясною» (1952), «Вячэрнія зоры» (1956), «Селькоры» (1958), «Пад адным дахам» (апавяданні і нарысы, 1961), «Была вясна…» (1964), «Сярод людзей сваіх» (1967), «Вясковыя навелы» (1969), «Выбранае» (1972), «Засмужаная далеч» (1979), «У буйным свеце лотаці» (1989). У 1980 г. выйшлі Выбраныя творы ў 2 тамах.
Нязменным аб’ектам увагі аўтара з’яўляюцца сціплыя вясковыя людзі.
Узнагароджаны ордэнам Айчыннай вайны II ступені, медалямі, Ганаровай граматай Вярхоўнага Савета БССР.