wd wp Пошук: ⬜

Мікалай Паўлавіч Высоцкі

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Высоцкі. Мікалай Паўлавіч Высоцкі — інжынер-архітэктар[1] (19 студзеня 1831, Невель [2] (паводле іншых звестак у Варонеж [3]) — ?).

Біяграфія

Дзяцінства і адукацыя

Пачатковую адукацыю атрымаў у Варонежскай мужчынскай гімназіі(руск.) бел.. У снежні 1845 года паступіў у Пецярбургскае будаўнічае вучылішча, выпусціўся ў чэрвені 1852 года з правам на чын XII класа[1].

Прафесійная дзейнасць

Адразу пасля выпуску накіраваны на службу ў віцебскую губернскую будаўнічую і дарожную камісію архітэктарскім памочнікам для вытворчасці работ, а ў лістападзе 1855 года прызначаны архітэктарам гэтай камісіі[1].

Праз сем гадоў М. Высоцкі залічаны па галоўным кіраванні шляхоў зносін і грамадскіх будынкаў(руск.) бел. і звольнены для заняткаў у галоўнае таварыства расійскіх чыгунак(руск.) бел.[1].

У сакавіку 1865 года ён быў камандзіраваны саветам таварыства ў Прусію, Бельгію, Францыю і Аўстрыю для вывучэння будовы майстэрняў, сістэм ацяплення, таварных і пасажырскіх будынкаў і іншых збудаванняў, якія ставяцца да чыгуначнай справы[1]. Па вяртанні з-за мяжы М. Высоцкі выканаў па сваіх праектах пабудову пагранічнай станцыі «Вержбалава» і да 1868 года складаўся архітэктарам і начальнікам 13 дыстанцыі Пецярбургска-Варшаўскай чыгункі, а потым пераведзены ў Пецярбуг на пасаду начальніка 1-га аддзялення гэтай жа дарогі[1].

Адначасова з тым, як член Імператарскага рускага тэхнічнага таварыства(руск.) бел., ён загадваў пецярбургскай элементарнай школай і выкладаў у ёй рысаванне і чарчэнне (1869-79)[1]. Па пераўтварэнні гэтай школы ў чыгуначнае вучылішча, складаўся прадстаўніком галоўнага таварыства расійскіх чыгунак пры савеце вучылішча (1879-85). У падзяку за яго 14-цігадовую безвыплатную дзейнасць на гэтай пасадзе савет кіравання змясціў партрэт М. Высоцкага ў вучылішчнай зале[1]. У 1876-77 гадах М. Высоцкі склаў інструкцыі для дарожных майстроў і старэйшых рабочых, правілы пра сігналы і на карыстанне дрызінамі і іншае[1].

Творчасць

Як спецыяліст чыгуначнай архітэктуры, ён удзельнічаў у конкурсах па складанні праектаў пасажырскіх будынкаў для гарадоў Дынабурга “ru:Петербургско-Варшавский вокзал)”)(руск.) бел. і Адэсы(руск.) бел. і ў абодвух выпадках (1869-79) ушанаваны за прадстаўленыя праекты другой прэміі[1].

Акрамя таго ён склаў у розны час праекты будынкаў акруговых судоў у гарадах Магілёве, Гродне, Вільні(руск.) бел. і Коўне[1].

1852-62 гадах у Віцебскай губерні[1]:
- Будынкі турмаў у гарадах Невелі, Лепелі і Дынабургу
- Надбудова званіцы Маркава манастыра
- Абывацельскія дамы ў гарадах Віцебску и Дынабургу
- Сядзібныя дамы ў маёнтках Задуброўі, Заронаве і Вышках(руск.) бел.[4]
- Некалькі драўляных дамоў у Віцебскай губерні
1862-72[1]:
- Вялікія мураваныя будынкі майстэрняў для вагонаў і паравозаў на станцыі Коўна(польск.) бел.
- Дабудова станцыйных будынкаў, платформаў і шляхоў са стрэлкамі на станцыі Коўна
- Ратонда для 18-ці паравозаў
- Эстакада на берагу р. Нёмана
- Мураваны пасажырскі будынак, газавы завод, навесы, пакгаузы, вадапад’ёмны будынак, жылыя дамы, аранжарэя і іншыя пабудовы на станцыі Вержбалава(укр.) бел.
- Паравы лесапільны завод на р. Лузе, які належаў спадчыннаму ганароваму грамадзяніну Тамасаву (цяпер населены пункт, дзе змяшчаўся завод, называецца Талмачова [5])
- Падвалы і склады пры дыстыляцыйным заводзе ў г. Лузе
- Пасажырскі будынак, жылыя дамы і службы на станцыі Лісіна(руск.) бел.
- Паравозны сарай на станцыі Тосна(руск.) бел.
- Чыгуначныя казармы і будкі са службамі паміж станцыямі Гатчына і Тосна(руск.) бел.
1872-82[1]:
- Перагрузачная станцыя[6] на 833 вярсце ад Санкт-Пецярбурга
- Драўляны чыгуначны мост на р. Шашупэ(руск.) бел.
- Майстэрні для рамонта паравозаў
- Мураваныя бані для служачых (па праекце інжынера-архітэктара П. А. Сальмановіча(руск.) бел.)
- Перабудова часовага драўлянага пасажырскага будынка пад жыллё на станцыі Дынабург(руск.) бел.
- Мураваная каталіцкая царква(лат.) бел. ў м. Прэлі Віцебскай губерні
- Дом(руск.) бел. Латкіна(руск.) бел. ў Санкт-Пецярбургу [7]
- Дом Часнакова ў Санкт-Пецярбургу[8]
- Дом Калумбава ў Санкт-Пецярбургу і іншыя дамы там жа[9]
- Абывацельскія дамы: спадара Тамасава ў Царскім Сяле, спадароў Ле-Данцю, Мерклінга, Тарасава[10], Бок, Вінаградавай і лясная біржа сп. Тарасава ў Гатчыне
- Перабудова лазарэта пры вучылішчы правазнаўства(руск.) бел. (па праекце архітэктара У. П. Львова)
- Будынкі акруговых судоў у Магілёве і Гродне
- Прыстасаванне прыватных дамоў пад акруговыя суды ў гарадах Вільні(руск.) бел. і Коўне
1882-62[1]:
- Даходны дом сп. Корвін-Крукоўскага(руск.) бел. ў Санкт-Пецярбургу
- Некалькі надгробных помнікаў і капліц на могілках Аляксандра-Неўскай лаўры і Новадзявочага манастыра ў Санкт-Пецярбургу
- Лецішчы са службамі і аранжарэямі сп. Мельнікава ў Санкт-Пецярбургу
- Сістэмы М. Высоцкага згортвальнай абароны ад снежных заносаў на лініі Пецярбургска-Варшаўскай чыгункі

Зноскі

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 Барановский Г. В. Юбилейный сборник сведений о деятельности бывших воспитанников Института гражданских инженеров (Строительного училища) 1842—1892. с. 70 (руск.)
↑ Архитектор, гражданский инженер Высоцкий Николай Павлович (руск.)
↑ ВЫСОЦКИЙ Николай Павлович(недаступная спасылка) (руск.)
↑ ЗАСТРОЙКА УСАДЬБЫ И ПАРК МОЛОВ В ВИШКЯХ (руск.)
↑ Жельцы — Преображенская Архівавана 15 кастрычніка 2018. (руск.)
↑ Перегрузочная станция (руск.)
↑ Дом Н. В. Латкина (Санкт-Петербург) (руск.)
↑ Доходный дом П. Чеснокова (Санкт-Петербург) (руск.)
↑ Архитектор Высоцкий Н. П., здания (руск.)
↑ Ольгинская улица старой Гатчины (руск.)

Спасылкі

Архитектор, гражданский инженер Высоцкий Николай Павлович (руск.)