У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Кулагін. Мікалай Міхайлавіч Кула́гін (руск.: Николай Михайлович Кула́гин; 7 (19) студзеня 1860 — 1 сакавіка 1940) — расійскі і савецкі вучоны, заолаг і энтамолаг. Член-карэспандэнт Расійскай акадэміі навук (1913), член-карэспандэнт АН СССР (1925), акадэмік АН БССР (1934), акадэмік УАСГНІЛ (1936), прафесар (1919). Заслужаны дзеяч навукі РСФСР (1932).
Нарадзіўся ў вёсцы Шылавічы (зараз у Духаўшчынскім раёне Смаленскай вобласці Расіі). У 1880 годзе скончыў духоўную семінарыю ў Смаленску. У 1884 годзе скончыў Маскоўскі ўніверсітэт і працаваў у ім асістэнтам заалагічнага музея. У 1911 годзе пакінуў універсітэт у знак пратэсту супраць дзеянняў улад[5]. Вярнуўся ва ўніверсітэт у 1919 годзе[5]. Заснавальнік і загадчык кафедры і лабараторыі энтамалогіі[5]. У 1934—1936 гг. адначасова дырэктар Інстытута біялогіі Акадэміі навук БССР.
М. М Кулагіну належаць працы па пчалярству, барацьбы са шкоднікамі сельскагаспадарчых культур, эвалюцыйнай спадчыннасці жывёл і інш.
Сярод апублікаванага: