У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Казачэнка. Мікалай Міхайлавіч Казачэнка (1916—1977) — старшыя Савецкай Арміі, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1943).
Мікалай Казачэнка нарадзіўся 1 студзеня 1916 года ў вёсцы Бярозаўка (цяпер Чэрвеньскі раён Мінскай вобласці Беларусі). У 1937—1940 гадах праходзіў службу ў Рабоча-сялянскай Чырвонай Арміі, удзельнічаў у польскім паходзе і савецка-фінскай вайне. Пасля дэмабілізацыі працаваў трактарыстам у машынна-трактарнай станцыі. У 1941 г. Казачэнка быў паўторна прызваны ў армію. З чэрвеня таго ж года — на франтах Вялікай Айчыннай вайны. Да кастрычніка 1943 года сяржант Мікалай Казачэнка камандаваў аддзяленнем 112-га асобнага інжынернага батальёна 37-й арміі Стэпавага фронту. Вызначыўся падчас бітвы за Дняпро[1].
3 кастрычніка 1943 года аддзяленне Казачэнка пабудавала прыстань, а затым пераправілі ў раёне Крэменчука на пароме 1700 байцоў і камандзіраў, 60 фурманак з боепрыпасамі і амуніцыяй, 120 коней і 620 скрынак са снарадамі[1].
Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 20 снежня 1943 года сяржант Мікалай Казачэнка быў удастоены высокага звання Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медалі «Залатая Зорка».
У 1946 годзе ў званні старшыні Казачэнка быў дэмабілізаваны. Пражываў у Мінску. У 1949 годзе Казачэнка скончыў вышэйшую партыйную школу пры ЦК КП Беларускай ССР, пасля чаго працаваў на аўтазаводзе. Памёр 21 сакавіка 1977 годзе.
Быў таксама узнагароджаны ордэнамі Айчыннай вайны 2-й ступені і Чырвонай Зоркі, шэрагам медалёў.
Мікалай Міхайлавіч Казачэнка на сайце «Героі краіны»
Тэмы гэтай старонкі (21):