Кальчак Мікалай Мікалаевіч (1905—1969) — палкоўнік Савецкай Арміі, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1945).
Мікалай Кальчак нарадзіўся 29 чэрвеня 1905 года ў мястэчку Янаў-Палескі (цяпер — горад Іванава ў Брэсцкай вобласці Беларусі). У 1916 годзе ён скончыў рэальнае вучылішча. У снежні 1917 года сыйшоў з дому і добраахвотна запісаўся юнгай на лінкар «Андрэй Першазванны»(руск.) бел. Балтыйскага флоту. Удзельнічаў у Грамадзянскай вайне, у тым ліку абароне Петраграда ад войскаў Юдзеніча і падаўленні паўстання форта «Красная Горка»(руск.) бел., быў паранены. У 1922 годзе Кальчак быў дэмабілізаваны[1].
У 1925 годзе Кальчак паўторна быў прызваны ў армію. У 1928 годзе ён скончыў Ленінградскую пяхотную школу(руск.) бел., у 1932 годзе — курсы ўдасканалення каманднага складу. У 1936 года як сын двараніна ён быў выключаны з шэрагаў ВКП(б). З 1937 года выкладаў агнявую падрыхтоўку на курсах «Стрэл», да 1940 года апублікаваў 52 працы па тэорыі стральбы і выкарыстання стралковага зброі ў бітве.
З 1942 года Кальчак быў намеснікам начальніка аддзела Галоўнага ўпраўлення Усенавуча, а з мая 1943 — начальнікам Цэнтральнай жаночай школы снайперскай падрыхтоўкі(руск.) бел. ў Падольску. Неаднаразова падаваў рапарты з просьбамі аб накіраванні яго на фронт, але з-за свайго стану здароўя атрымліваў адмовы. Толькі ў маі 1944 года ён быў накіраваны на 3-й Беларускі фронт, дзе яго прызначылі камандзірам 294-га стралковага палка. Вызначыўся ў час Беларускай аперацыі[1].
20 ліпеня 1944 года полк Кальчака адным з першых пераправіўся праз Нёман і захапіў плацдарм на яго заходнім беразе, адбіўшы шматлікія контратакі пераўзыходзячых па колькасці сіл праціўніка. 15 жніўня полк прарваў нямецкую абарону і, прасунуўшыся наперад, на досвітку 17 жніўня выйшаў да Дзяржаўнай мяжы СССР з Усходняй Прусіяй у раёне Кудзіркас-Наўмесціса[1].
Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 24 сакавіка 1945 года за «ўзорнае выкананне баявых заданняў камандавання на фронце барацьбы з нямецкімі захопнікамі і праяўленыя пры гэтым мужнасць і гераізм» палкоўнік Мікалай Кальчак быў удастоены высокага звання Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медалі «Залатая Зорка» за нумарам 7219[1].
У 1946 годзе Кольчак быў звольнены ў запас. Пражываў і працаваў у Маскве. Памёр 14 лютага 1969 года, пахаваны на Увядзенскіх могілках Масквы.
Быў таксама ўзнагароджаны ордэнамі Чырвонага Сцяга і Айчыннай вайны 1-й ступені, шэрагам медалёў[1].