У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Чаркашын.
Мікалай Андрэевіч Чаркашын (нар. 25 лістапада 1946, г. Ваўкавыск) — журналіст і пісьменнік-марыніст, аўтар гістарычных расследаванняў, афіцэр-падводнік.
Скончыў філасофскі факультэт Маскоўскага дзяржаўнага ўніверсітэта, а затым аспірантуру МДУ па спецыяльнасці «гісторыя рускай філасофіі». Служыў на Паўночным флоце на 4-й эскадры падводных лодак — самым буйным у свеце злучэнні падводных лодак. Удзельнічаў у далёкіх марскіх паходах у Атлантычным акіяне і Міжземным моры. Капітан 1-га рангу запасу. Супрацоўнічаў з газетамі «Комсомольская правда», «Красная звезда», «Российская газета», часопісамі «Наш современник» і «Воин».
Чаркашын прысвяціў сваю творчасць гераічнай і драматычнай гісторыі Расійскага флоту. Трагедыю атамнай падводнай лодкі «Камсамолец» пісьменнік прыняў асабліва востра. Як былы падводнік, ён добра разумеў, што прыйшлося перажыць членам экіпажа. Аповесць «Полымя ў адсеках», якая распавядае аб катастрофе каля вострава Мядзведжы, аб гераічнай барацьбе экіпажа за жывучасць падводнага карабля, аб бедах і праблемах выратавальнай службы, — абавязак памяці пісьменніка перад маракамі-падводнікамі.
Аўтар больш 30 кніг, сцэнарыя мастацкага фільма «Крык дэльфіна» (1987), 10 дакументальных фільмаў, сярод якіх «Форс-мажор» (1990), «Ратуйце нашы душы» (1993), « Наталлін камень» (1996), «Раманс Калчака» (1997).
Лаўрэат прэміі Ленінскага камсамола (1982) — за кнігі «Соль на пагонах», «Лёс ў зялёнай фуражцы» і публіцыстычныя творы пра савецкіх воінаў, Усесаюзнага літаратурнага конкурсу імя М. Астроўскага (1980), Літаратурнай прэміі Міністэрства абароны СССР (1985, 1988), міжнароднай літаратурнай прэміі «Залаты марскі корцік» (1987), прэміі ім. Г. К. Жукава за выдатны ўклад у развіццё і ўмацаванне абараназдольнасці Расейскай Федэрацыі. Узнагароджаны Міжнароднай прэміяй Андрэя Першазванага (1992) за сукупную літаратурную дзейнасць на карысць Расейскай дзяржавы.
Узнагароджаны ордэнам «За службу Родине в Вооруженных Силах СССР» III і II ст., 5 медалямі[1].