wd wp Пошук: ⬜

Мікалай Аляксеевіч Атрыганьеў

Мікалай Аляксеевіч Атрыганьеў (1823, Чарнігаўшчына — 2 чэрвеня 1892) — расійскі мастак-пейзажыст, ганаровы вольны супольнік Імператарскай Акадэмія мастацтваў [1].

Біяграфія

Правучыўшыся некаторы час у Інстытуце інжынераў шляхоў зносін, дзе выхоўваліся яго браты, Атрыганьеў паступіў на ваенную службу, дзе ў вольным казачым палку на Каўказе даслужыўся да пасады ад’ютанта пры наказным атамане (1845—1848 гг.).

Выйшаўшы ў адстаўку па стане здароўя, Мікалай Аляксеевіч Атрыганьеў цалкам аддаўся жывапісу, якім захапляўся з юных гадоў. Навучаючыся пад кіраўніцтвам прафесара Мікалая Ягоравіча Свярчкова і акадэміка Ягора Ягоравіча Меера (да 1855 года), а па вяртанні са свайго чарнігаўскага маёнтка, дзе ён павінен быў правесці некалькі гадоў для папраўкі дрэннага здароўя, у прафесара Арсенія Іванавіча Мяшчэрскага (з 1872).

У 1860-е прыязджаў у Беларусь, з пачатку 1880-х жыў у Магілёўскай губерні. У пейзажах, выкананых у рэалістычнай манеры, перадаў прыгажосць беларускай прыроды. Сярод работ «Вечар у Мінскай губерні» (1854), «Пейзаж у Магілёўскай губерні», «Восень», «Вечар» (усе 1886), «Перад заходам», «Рашчэплены дуб» (абедзве 1889), «Дубовы гай» (1890)[2].

Робячы немалыя поспехі, Атрыганьеў стаў выстаўляць свае зімовыя, вячэрнія, восеньскія і іншыя віды, часта з Магілёўскай губерні або наваколляў Санкт-Пецярбурга, у Акадэміі Майстэрстваў з 1882 года. За некаторыя з іх у 1886 годзе атрымаў званне ганаровага вольнага супольніка[3].

Творчасць

М. А. Атрыганьеў кіраваўся ў сваёй творчасці прынцыпамі рэалістычнага жывапісу[4]. Яго творы вылучаюць мяккая гармонія перададзеных відаў, шматзначнасць імгненна спыненага стану прыроды, як, напрыклад, у палотнах «Вечар у Мінскай губерні» (1854), «Пейзаж з капліцай» (1870-я), «Зімовы пейзаж» (1882), што ў многім яднае майстра з традыцыямі рускага пейзажнага жанру, з работамі Ф. А. Васільева(руск.) бел. і А. К. Саўрасава(руск.) бел.[4].

Зноскі

↑ Атрыганьев // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.) . — СПб., 1890—1907.
↑ Атрыганьев Николай Алексеевич // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 34. — 737 с.
↑ Русский биографический словарь: В 25 т. / под наблюдением А. А. Половцова. 1896—1918.
1 2 Лазука Б.А. Беларуская архітэктура XIX - пачатку XX стагоддзя // Гісторыя сусветнага мастацтва. Рускае і беларускае мастацтва XIX - пачатку XX стагоддзя. — Беларусь, 2011. — С. 337. — 431 с. — ISBN 978-985-01-0880-7.

Спасылкі