wd wp Пошук: ⬜

Люсі Дэлару-Мардрус

Люсí Дэларý-Мардрýс (фр.: Lucie Delarue-Mardrus; 3 лістапада 1874, Анфлёр, Нармандыя, Францыя ― 26 красавіка 1945, Шато-Ганцье, Маен, Францыя) ― французская паэтэса, пісьменніца, журналістка, скульптар, гісторык і ілюстратарка.

Біяграфія

Дачка адваката Жоржа Дэлару і Марыі Луізы Жазэ, Люсі - апошняя дачка ў сям’і з шасцю дзецьмі, выхоўвалася, як і яе пяць сясцёр, у адпаведнасці з буржуазнай адукацыяй, падмацаванай вывучэннем музыкі і англійскай мовы. Яе сям’я пераехала ў Парыж у 1880 годзе і часта наведвала мастацкае асяроддзе сталіцы[5].

Люсі Дэляру выйшла замуж 5 чэрвеня 1900 г. у 2-й акрузе Парыжу за ўсходазнаўца Жазефа-Шарля Мардруса (гэты саюз будзе скасаваны 19 чэрвеня 1923 г.). Яна здзейсніла з ім шмат вандровак па Паўночнай Афрыцы, Егіпту, Сірыі, Турцыі, Італіі, рабіла фотарэпартажы і пісала гісторыі[6].

Была палюбоўніцай Наталі Барні, Рамен Брукс і Жэрмен дэ Кастра[7].

Падчас Першай сусветнай вайны Люсі Дэларю-Мардрус была медсястрой у Анфлёры ў шпіталі № 13[8].

Яна развялася прыкладна ў 1915 г. У гэты час яна пераехала ў дом № 17 на набярэжнай Вальтэра (7-я акруга Парыжу), дзе жыла з 1915 па 1936 год. У гэты перыяд яна апублікавала мноства прац і шмат выступала з лекцыямі[6].

Удзельнічала ў чэмпіянаце Францыі па шахматах сярод жанчын у Парыжы ў 1927 годзе[9].

Яна таксама жыла ў Анфлёры на вуліцы Капуцынаў, дом 44 (цяпер атэль) і правяла апошнія тры гады свайго жыцтця ў Шато-Ганцье, куды выйшла на пенсію ў 1942 г.

Яна памерла 26 красавіка 1945 года і была пахавана на могілках Св. Кацярыны ў Анфлёры[10].

Творчасць

Творчасць гэтай плённай аўтара, якая пакінула больш за семдзесят раманаў, зборнікаў вершаў, апавяданняў, жыццяпісаў, п’есаў, раскрывае яе шматбаковы талент і інтымнае жыццё[11].

Яе творы раскрываюць жаданне ўцячы і любоў да роднай Нармандыі. Яе раман «Ex-Voto» - гэта вельмі чуллівае апісанне навакольнага асяродку і жыцця рыбакоў Анфлёру пачатку 20-га стагоддзя[10].

Яна таксама з’яўляецца аўтарй штотыднёвых калонак, літаратурных і музычных аглядаў у прэсе[12].

У 1902-03 гадах яна напісала серыю вершаў пра каханне да амерыканскай пісьменніцы і гаспадыні салёну Наталі Кліфард Барні, апублікаваных пасмяротна ў 1957 годзе ― «Nos secrètes amours» (Нашы таемныя каханні)[13]. Яна таксама адлюстравала Барні ў сваім рамане 1930 года «L’Ange et les Pervers» (Анёл і вычварэнцы), у якім, па яе словах, яна «прааналізавала і падрабязна апісала Наталі, а таксама жыццё, да якога яна прывяла мяне»[14].

У апошнія гады праявіла сябе як скульптар. Выстаўляла скульптуры ў Салёне Нацыянальнага таварыства прыгожага мастацтва (статуэтка «Аголеныя танцоры» або «Дзве танцоркі і абыякавы чалавек»)[14].

Творы

Паэзія

Occident, Paris: éditions de la Revue blanche, 1901.
Ferveur, Paris: éditions de la Revue blanche, Paris, 1902.
Horizons, Paris: E. Fasquelle, 1904.
La Figure de proue, Paris: E. Fasquelle, 1908.
Souffles de tempête, Paris: E. Fasquelle, 1918.
À Maman, Paris: E. Fasquelle, 1920.
Poèmes mignons pour les enfants, Paris: Gedalge, 1929.
Les sept douleurs d’octobre, Paris: Ferenczi et fils, 1930.
Mort et Printemps, Paris: A. Messein, 1932.
Temps présents, Paris: Les Cahiers d’art et d’amitié 1939.
Nos secrètes amours, 1951.

Навелы

«La Pirane» in Les Œuvres libres n°117, Paris: Fayard, 1931.
Passions américaines et autres, Paris: Ferenczi et fils, 1934.
Le Cœur sur l’ardoise, Rouen: Maugard, 1941.

Раманы

Marie, fille-mère, Paris: E. Fasquelle, 1908.
Lucie Delarue-Mardrus, L’Ex-voto, 1922.
Le Roman de six petites filles, Paris: E. Fasquelle, 1909.
L’Acharnée, Paris: E. Fasquelle, 1910.
Comme tout le monde, J. Tallandier, 1910.
Par vents et marées, Paris: E. Fasquelle, 1910.
Tout l’amour, Paris: E. Fasquelle, 1911.
L’Inexpérimentée, Paris: E. Fasquelle, 1912.
La monnaie de singe, Paris: E. Fasquelle, 1912.
Douce Moitié, Paris: E. Fasquelle, 1913.
Un Cancre, Paris: E. Fasquelle, 1914.
Un Roman civil en 1914, Paris: E. Fasquelle, 1916.
Deux amants, Paris: E. Fasquelle, 1917.
L’Âme aux trois visages, Paris: E. Fasquelle, 1919.
Toutoune et son amour, Paris: Albin Michel, 1919.
Le Château tremblant, Paris: J. Ferenczi, 1920.
Les Trois Lys, Paris: J. Ferenczi, 1920.
L’Apparition, Paris: J. Ferenczi, 1921.
L’Ex-voto, Paris: E. Fasquelle, 1922.
Le Pain blanc, Paris: J. Ferenczi, 1923.
La Cigale, Paris: Fayard 1924.
La Mère et le Fils, Paris: J. Ferenczi, 1924.
À côté de l’amour, 1925.
«Hortensia dégénéré, roman inédit et complet» in Les Œuvres libres n°50, Paris: Fayard, 1925.
Graine au vent, Paris: Ferenczi, 1925.
La Petite Fille comme ça, Paris: Ferenczi, 1927.
Rédalga, Paris: Ferenczi, 1928.
Amanit, Paris: l’Illustration, 1928 en 3 fascicules puis en un volume en 1929.
Le Beau Baiser, 1929.
Anatole, Paris: Ferenczi et fils, 1930.
L’Ange et les Pervers, Paris: Ferenczi et fils, 1930.
L’Amour à la mer, Paris: A. Lemerre, 1931.
L’Autre Enfant, Paris: Ferenczi et fils, 1931.
François et la Liberté, Paris: Ferenczi et fils, 1933. U
L’Enfant au coq, Paris: Ferenczi, 1934.
Une femme mûre et l’amour, Paris: Ferenczi et fils, 1935.
L’Amour attend, Paris: L’Illustration, 1935.
Chênevieil, Paris: Ferenczi, 1936.
Roberte n° 10.530, Paris: Ferenczi, 1937.
Fleurette, Paris: L’Illustration, 1938. Illustré par L.-P. Pouzargues.
L’Hermine passant, Paris: Ferenczi et fils, 1938.
La Girl, Paris: Ferenczi et fils, 1939.
L’Homme du rêve, Paris: Collection “Pour oublier la vie” n°5, 1939.
Peaux d’lapins, Genève: éditions de la Frégate 1944.
Le Roi des reflets, Paris: Ferenczi, 1945.
Verteil et ses amours, Paris: éditions Self, 1945.
La Perle magique, Paris: éditions Baudinière, 1945.

Жыццяпісы

Sainte Thérèse de Lisieux, Paris: E. Fasquelle, 1926.
Les Amours d’Oscar Wilde, Paris, Flammarion, 1929.
Le Bâtard, vie de Guillaume le Conquérant, Paris: E. Fasquelle, 1931.
Eve Lavallière, Paris: Albin Michel, 1935.
La Petite Thérèse de Lisieux, Paris: Fasquelle, 1937.

Эсэ

Aurel et le procès des mondains, Paris: J. Povolozky & Cie, 1921.
Embellissez-vous, Paris: Éditions de France, 1926.
Le Cheval, Paris: Nouvelle société d’édition, 1930.
L’Amérique chez elle, Paris: éditions Albert, 1933.
Rouen, Rouen: éd. Henri Defontaine, 1935.
Up to date: essai sur la jeunesse française contemporaine, Paris: R. Allou, 1936.
El Arab, l’Orient que j’ai connu, éd. Lugdunum, Lyon, 1944.

Зноскі

↑ Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011. Праверана 10 кастрычніка 2015.
1 2 Lucie Delarue-Mardrus // GeneaStar
1 2 Lucie Delarue // Roglo — 1997. — 8549233 экз.
↑ https://www.landrucimetieres.fr/spip/spip.php?article2551
↑ Francis de Miomandre, «Lucie Delarue-Mardrus», in L’Art moderne, Revue critique hebdomadaire, 28e année, n°8, Bruxelles, 23 février 1908, p.58.
1 2 Christophe Dauphin, Lucie Delarue-Mardrus, la princesse amande, livre numérique, Recours au poème éditeurs, 2015.
↑ Sanchez Nelly, «Trois autobiographies féminines dans l’entre-deux-guerres», in Inverses, no 11, «Littérature féminine du début du XXe siècle», 2011, p. 121-132.
↑ Coralie Philibert, Les mille et une vies de Lucie Delarue-Mardrus, Libération, le 16 août 2022, https://www.liberation.fr/culture/livres/les-mille-et-une-vies-de-lucie-delarue-mardrus-20220816_EWNCS6GMRVGPXGG3GCCAVZNWIA/
↑ Paris 1927 - championnat de France Féminin, le site Héritage des échecs français, http://heritageechecsfra.free.fr/fem1927.htm
1 2 André Albert-Sorel, Lucie Delarue-Mardrus, sirène de l’Estuaire, née-native de Honfleur, Éd. de la Lieutenance, Honfleur, 1999.
↑ Christine Planté, Femmes poètes du xixe siècle: une anthologie, Littérature et idéologies au XIXe siècle, Lyon, Presses Universitaires de Lyon, 1998, p. 183.
↑ Christine Planté, «Patricia Izquierdo, Devenir poétesse à la belle époque (1900-1914)», Clio. Femmes, Genre, Histoire, 36 | 2012.
↑ Mirande Lucien, Nos secrètes amours, Aurillac, ÉrosOnyx Éditions, 2008, p. 9.
1 2 «Postures et imposture de Lucie Delarue-Mardrus de 1908 à 1939», sur openedition.org, Presses universitaires de Rennes, 2016, https://books.openedition.org/pur/55970

Спасылкі

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Люсі Дэлару-Мардрус