Людвіг Бехштайн (ням.: Ludwig Bechstein; 24 лістапада 1801, Веймар, Германія — 14 мая 1860, Майнінген) — нямецкі пісьменнік і складальнік зборнікаў народных казак.
Быў пазашлюбным сынам Іаганы Караліны Даратэі Бехштайн і французскага эмігранта Луі Дзюпантро. У 1810 яго ўсынавіў дзядзька, Іаган Матэус Бехштайн. У 1821 годзе Людвіг скончыў гімназію, у 1829 вывучаў філасофію, гісторыю і літаратуру ў Лейпцыгу, у 1830 — у Мюнхене. У 1833 робіцца герцагскім бібліятэкарам у Майнінгене, з 1833 — дырэктар герцагскай бібліятэкі, у 1840 атрымлівае чын прыдворнага радцы, з 1848 кіраўнік грамадскага хенебергскага архіва.
Людвіг Бехштайн пісаў паэтычныя (лірычныя і патрыятычныя) творы, гістарычныя навелы і раманы, аднак славу яму прынеслі складзеныя ім зборнікі нямецкіх народных казак: “Цюрынгскія народныя казкі” (Thüringische Volksmärchen, 1823), “Нямецкая кніга казак” (Deutsches Märchenbuch, 1940), “Кніга нямецкіх сагаў” (Deutsches Sagenbuch, 1853) і інш.