Летапіс Красінскага — адзін з беларуска-літоўскіх летапісаў.
Упершыню надрукаваны ў 1893, пазней перавыдаваўся, у прыватнасці, у 35-м томе ПСРЛ. Прадстаўляе варыянт «Хронікі Вялікага княства Літоўскага і Жамойцкага», аднак у параўнанні з іншымі летапісамі (напр., Рачынскага) прапушчаны значны фрагмент (пасля паведамлення пра ўкняжэнне Трайдзеня летапісец пераходзіць адразу да надання ўдзелаў сынам Гедзіміна).
Складаў частку рукапіснага зборніка, які знаходзіўся ў бібліятэцы Красінскіх (№ 408) і загінуў падчас Другой Сусветнай Вайны. У тым жа зборніку знаходзіліся «Сказанне аб Сівіле-прарочыцы» і «Кніга пра Таўдала». Згуба рукапісу ўскладняе яго датыроўку, але звесткі, пададзеныя ў публікацыях тэкстаў са зборніка, указваюць найімаверней на другую палову 16 ст.