Леапольд Хлюдзінскі (польск.: Leopold Chludziński; 19 лістапада 1775, Орша – 29 красавіка 1848, Тухаў, Малапольшча) – педагог, дзеяч каталіцкага касцёла.
9 жніўня 1790 г. уступіў у Таварыства Ісуса. Пасля заканчэння Полацкага езуіцкага калегіума, дзе вывучаў філасофію (1797-1799) і тэалогію (1800-1804), працаваў педагогам у Высакародным пансіёне ў Санкт-Пецярбургу (1804-1805). У 1805-1806 гг. – прафесар рыторыкі і кіраўнік настаўніцкай семінарыі ў Аршанскім езуіцкім калегіуме. Некалькі гадоў быў прапаведнікам ў Мсціславе, Магілёве, Віцебску і Полацку. 2 лютага 1809 г. даў манаскія абяцанні. У 1814-1816 гг. – прэфект малодшых класаў у Полацку, а ў 1816-1819 гг. – намеснік правінцыяла (socius provincialis) Таварыства Ісуса. У 1819-1820 гг. працуе ў Магілёўскім езуіцкім калегіуме[1].
З выгнаннем езуітаў з Расіі (1820) пераехаў у Аўстрыйскую імперыю. У 1821-1828 гг. выкладаў у Тухаве. Потым працаваў сакратаром правінцыяла (1828-1832) і суперыёрам у Тухаве, дзе памёр 29 красавіка 1848 г.[2][3]