У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Гаровіц. Леапольд Стэфан Гаровіц (польск.: Leopold Stefan Horowitz; 2 лютага 1838, Разгоны (цяпер Разганаўцэ(англ.) бел.) — 16 лістапада 1917, Вена, Аўстра-Венгрыя) — польскі жывапісец і партрэтыст яўрэйскага паходжання.
З 1850 года навучаўся майстэрству малюнка і жывапісу ў венскай Акадэміі выяўленчых мастацтваў у Карла Ёзэфа Гейгера і Карла Вурцынгера(ням.) бел.. У 1857 годзе скончыў акадэмію, атрымаўшы Першую прэмію.
Перасяліўшыся ў Парыж, на працягу васьмі гадоў стварыў шмат твораў партрэтнага і жанравага жывапісу. У сваёй творчасці ішоў стылю і манеры лісты Рэмбрандт, пазней Антоніса Ван Дэйка.
У 1868 годзе пераехаў у Варшаву, дзе пісаў сцэнкі з польска-яўрэйскага побыту, у тым ліку, «Гадавіну разбурэння Іерусаліма». У 1891 пасяліўся ў Берліне, дзе бліскучая тэхніка, элегантная манера і трактоўка ў духу старадаўніх майстроў зрабілі яго любімым партрэтыстам мясцовай арыстакратыі.