У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Эліят. Ланчэстан Эліят (англ.: Launceston Elliot; 9 чэрвеня 1874, Мумбаі, Індыя — 8 жніўня 1930, Мельбурн, Аўстралія) — брытанскі барэц, гімнаст, лёгкаатлет і цяжкаатлет, чэмпіён і прызёр летніх Алімпійскіх гульняў 1896.
Эліят вырас у арыстакратычнай сям’і і быў напалову шатландцам.
У 1896 годзе, ён удзельнічаў у летніх Алімпійскіх гульнях у Афінах, і спаборнічаў адразу ў чатырох відах спорту.
Асноўным яго амплуа была цяжкая атлетыка. Спачатку, у штуршку дзвюма рукамі, ён заняў другое месца, хоць паказаў адзін вынік у 111,5 кг з пераможцам спаборніцтва датчанінам Віга Енсенам. Аднак у наступным спаборніцтве, штуршку адной рукой, ён узяў рэванш у дацкага спартсмена, падняўшы 71 кг, выйграўшы залаты медаль, і стаўшы першым брытанскім алімпійскім чэмпіёнам.
Акрамя таго, ён удзельнічаў яшчэ ў трох відах спорту, але без асаблівых поспехаў. У лёгкай атлетыцы ён удзельнічаў у кваліфікацыйным забегу на 100 м, але заняў трэцяе месца і не прайшоў у фінал. У гімнастыцы ён удзельнічаў у лажанні па канаце і заняў апошняе пятае месца. У барацьбе Эліят выбыў у чвэрцьфінале, прайграўшы немцу Карлу Шуману.
Праз чатыры гады Эліят прыняў удзел у лёгкаатлетычных спаборніцтвах на летніх Алімпійскіх гульнях 1900 у Парыжы. Ён спаборнічаў у кіданні дыска і заняў 11-е месца, падзяліўшы яго з венграм Артурам Кораем. Яны абодва кінулі снарад на 31 м.
Пакінуўшы спорт, Эліят пераехаў у Аўстралію, дзе памёр ад раку.