Крысціна Абрахамсдотэр (шведск.: Kristina Abrahamsdotter, фінск.: Kristiina Abrahamintytär; 1432—1492) — фінская арыстакратка, каралеўская наложніца і каралева-кансорт Швецыі як трэцяя жонка караля Швецыі Карла VIII.
Паходжанне Крысціны Абрахамсдотэр невядома, але лічыцца, што яна была дачкой Абрахама Педэрсана, кіраўніка Расеборга. Былы кароль Швецыі Карл пазнаёміўся з ёй падчас свайго выгнання ў Фінляндыю ў 1457—1464 гадах. Калі Карл вярнуўся ў Швецыю ў 1464 годзе і вярнуў сабе шведскі трон, яна рушыла ўслед за ім як каралеўская наложніца. У 1465 годзе ў іх нарадзіўся сын Карл.
У 1470 годзе, у апошні год свайго жыцця, Карл ажаніўся з Крысцінай. Шлюб адбыўся ў невядомую дату вясной 1470 года меркавана ў Стакгольме, за некалькі тыдняў да смерці Чарльза. Традыцыйна лічыцца, што шлюб быў заключаны, калі Карл быў на смяротным ложы. Крысціны стала каралевай, а яе сын быў узаконены.
Крысціна і яе сын былі ўключаныя ў новае каралеўскае завяшчанне, якое выключала яго зяцёў, якія раней былі прызначаныя яго нашчадкамі, у тым ліку і Івар Аксельсан, якога Карл раней прызначыў сваім пераемнікам. Кароль прызначыў свайго пляменніка Стэна Стурэ Старэйшага рэгентам да тых часоў, пакуль яго сын не стане дастаткова дарослым, каб кіраваць самастойна. Шлюб выклікаў супярэчнасці з-за розніцы ў становішчы мужа і жонкі. Біскуп Хенрык Тыдэмансан з Лінчэпінгу напісаў верш, каб праілюстраваць палеміку з нагоды шлюбу, дзе ён заявіў, што шлюб адбыўся супраць волі каралеўскага савета і выклікаў вялікую непрыязнасць да караля Карла, таму што ён падаў дрэнны прыклад. Крысціна была адзінай каралеўскай палюбоўніцай ў Швецыі, якая стала каралевай разам з Катарынай Монсдотэр (1568).
15 мая 1470 года Крысціна стала ўдавой. Пасля смерці Карла Стэн Стурэ адмяніў завяшчанне караля, сам прыняў на сябе ўсю ўладу ў якасці рэгента і перадаў большасць уладанняў нябожчыка караля яго зяцям, а не прызначанаму спадчынніку. Крысціна жыла адасобленым жыццём пасля смерці Карла. У 1488 годзе яе сын атрымаў частку спадчыны бацькі.