Карл Людвіг Зігель (ням.: Carl Ludwig Siegel; 31 снежня 1896, Берлін — 4 красавіка 1981, Гётынген) — нямецкі матэматык, спецыяліст у галіне тэорыі лікаў. Замежны член Нацыянальнай акадэміі навук ЗША (1968), Французскай акадэміі навук (1973; карэспандэнт з 1956).
Зігель навучаўся ва ўніверсітэце Гумбальта ў Берліне матэматыцы, фізіцы і астраноміі. Сярод яго настаўнікаў былі М. Планк і Ф. Фрабеніус, дзякуючы ўплыву якога Зігель і стаў матэматыкам. У 1917 годзе падчас Першай сусветнай вайны быў мабілізаваны ў войска. Пасля вайны навучаўся ў Гётынгенскім універсітэце, дзе яго кіраўніком стаў Э. Ландау. З 1922 года — прафесар матэматыкі ў Франкфурце-на-Майне. З 1940 года — у эміграцыі ў ЗША. Працаваў у Інстытуце вышэйшых перспектыўных даследаванняў у Прынстане. Пасля вайны вярнуўся ў Гётынген.
Работы ў асноўным ляжаць у галіне тэорыі лікаў, дыферэнцыяльных ураўненняў і тэорыі функцый камплекснага пераменнага. Таксама яму належаць важныя працы ў нябеснай механіцы.
Лаўрэат прэміі Вольфа па матэматыцы (1978).
Пахаваны на Гётынгенскіх гарадскіх могілках.