У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Гораў. Канстанцін Васільевіч Гораў (25 верасня 1904, в. Лінёва, Борскі раён, Ніжагародская (Горкаўская) вобласць[1] — 26 ліпеня 1988, Мінск) — беларускі савецкі вучоны ў галіне металазнаўства і тэрмічнай апрацоўкі металаў. Акадэмік АН БССР з 1938 годзе, прэзідэнт АН БССР у 1938—1947 гадах, заслужаны дзеяч навукі і тэхнікі БССР, аўтар больш за 130 навуковых прац, дэпутат Вярхоўнага Савета БССР (1938—1947)[2]. Першы прэзідэнт АН БССР, які памёр натуральнай смерцю[3].
Нарадзіўся ў сялянскай сям’і, вучыўся на рабфаку, у Маскоўскай горнай акадэміі, Маскоўскім інстытуце каляровых металаў і золата[2], дзе скончыў таксама аспірантуру. Вучыўся ў дактарантуры Інстытута неарганічнай хіміі АН СССР(руск.) бел. пад кіраўніцтвам А. А. Бочвара(руск.) бел.. У лютым 1938 года быў накіраваны ў АН БССР і ўжо ў сакавіку таго ж года стаў яе прэзідэнтам. У 1947 годзе пайшоў з посту Прэзідэнта, быў дырэктарам Фізіка-тэхнічнага інстытута гэтай ж Акадэміі ў 1947—1948, з 1949 старшы навуковы супрацоўнік, у 1950—1973 загадчык лабараторыяй металазнаўства там жа[2]. З 1976 года старэйшы навуковы супрацоўнік-кансультант Фізіка-тэхнічнага інстытута АН БССР[2].
У 1968—1987 гадах галоўны рэдактар навуковага журнала «Весці АН БССР[3] Серыя фізіка-тэхнічных навук».
Працы па вывучэнні фазавых і структурных ператварэнняў і ўстанаўленні сувязі паміж структурай металаў і сплаваў(руск.) бел.. Вывучаў уплыў легіравальных элементаў і мадыфікавальных дадаткаў на працэс крышталізацыі і ўласцівасці высокатрывалага чыгуна з шарападобным графітам, а таксама ўплыў алюмінію, тытану, малібдэну, вальфраму і ванадыю на фазавы склад, структуру і ўласцівасці гарачатрывалых сплаваў на жалезнай і нікелевай асновах[2].