Каварыя́нтныя ме́тады ў оптыцы — прамыя бескаардынатныя метады апісання розных фізічных з’яў, заснаваныя на выкарыстанні вектарна-тэнзарнага злічэння і лінейнай алгебры.
Каварыянтныя метады прынцыпова не патрабуюць выбару канкрэтнай сістэмы каардынат, што значна спрашчае форму запісу матэматычных суадносін і надае ім агульны характар.
Каварыянтныя метады распрацаваны ў Інстытуце фізікі НАН Беларусі пад кіраўніцтвам Ф. І. Фёдарава.
На аснове каварыянтных метадаў прапанаваны арыгінальны падыход да апісання палярызацыі святла, каварыянтная фармулёўка законаў адбіцця і пераламлення святла; вывучаны аптычныя ўласцівасці паглынальных і магнітных крышталёў; выяўлены асноўныя заканамернасці ў оптыцы гіратропных асяроддзяў. З дапамогай каварыянтных метадаў дадзена малекулярнае абгрунтаванне адбіцця і пераламлення святла (Б. А. Соцкі), пабудавана тэорыя неаднародных хваль, прадказаны зрух Фёдарава.