wd wp Пошук:
    ⬜

    Зялёныя левыя

    Зялёныя левыя (нідэрл.: GroenLinks, GL) — нідэрландская зялёная палітычная партыя. Зялёныя левыя былі створаны ў выніку зліцця чатырох левых палітычных партый: Камуністычнай партыі Нідэрландаў, Пацыфістской сацыялістычнай партыі, Палітычнай партыі радыкалаў і Евангельскай народнай партыі. Партыя мае 4 месцы у другай і 5 у першай палаце Генеральных штатаў і 3 месцы з 26 вылучаных для Нідэрландаў у Еўрапарламенце (уваходзіць у фракцыю Зялёныя — Еўрапейскі свабодны альянс). Зялёныя Левыя ўваходзяць у Еўрапейскую федэрацыю зялёных партый і Еўрапейскаю партыю зялёных.

    Моладзевая арганізацыяй Зялёных левых ёсць DWARS. Парламенцкую фракцыю ўзначальвае Ёланда Сап.

    Гісторыя

    На выбарах у Еўрапарламент 1984 тры левыя палітычныя партыі (Камуністычная партыя Нідэрландаў, Пацыфісцкая сацыялістычная партыя, Палітычная партыя радыкалаў) ўтварылі агульны выбарчы блок.

    Падчас парламенцкіх выбараў 1989 годзе была створана перадвыбарная кааліцыя з чатырох левых партый, якая выйграла шэсць месцаў з 150 у другой палаце парламента. У склад блока ўвайшлі наступныя партыі:

    Парламенцкая фракцыя Зялёных левых была адзінай партыяй у парламенце Нідэрландаў, якая выступіла супраць вайны ў Персідскім заліве .

    Перад парламенцкімі выбарамі 1994 Зялёныя левыя правялі ўнутраныя выбары палітычнага кіраўніцтва партыі. Лідарам партыі была абрана Іна Брауэр (прадстаўніца былой КПН). Аднак пасля парламенцкіх выбараў Брауэр пакінула парламент. Замест яе лідарам стаў Пол Розенмьоллер. Харызматычны Розенмьоллер стаў «неафіцыйных лідарам» апазіцыі першаму кабінету Кока, паколькі галоўная апазіцыйная партыя Хрысціянска-дэмакратычны заклік была не ў стане добра адаптавацца да сваёй новай ролі ў якасці апазіцыйнай партыі. Розенмьоллер выклаў новую стратэгію: Зялёныя левыя павінны прапанаваць альтэрнатыву, а не проста адхіляць прапановы ўрада.

    Пасля парламенцкіх выбараў 1998 Зялёныя левыя больш чым у два разы павялічылі колькасць сваіх месцаў , атрымаўшы 11 дэпутацкіх мандатаў. Харызматычны «неафіцыйны лідар» Розенмьоллер гуляў важную ролю ў гэтым. Шмат новых асоб сталі членамі парламента, у тым ліку Фемке Халсма, таленавіты палітык, якая пакінула Партыю працы і перайшла да Зялёных левых у 1997 годзе.

    Вайна ў Косава ў 1999 годзе прывяла да ўнутранага расколу партыі. Парламенцкая фракцыя ў другой палаце падтрымала ўмяшанне НАТО, у той час як фракцыя ў першай палаце была супраць інтэрвенцыі. У 2003 годзе Зялёныя левыя амаль аднадушна выступілі супраць вайны ў Іраку.

    Перад парламенцкімі выбарамі 2003 Розенмьоллер пакінуў парламент, спаслаўшыся на пагрозы яго жыццю і жыццю яго сям’і. Яго замяніла на пасадзе старшыні партыі Фемке Халсма.

    У канцы 2003 года Халсма часова пакінулі парламент, каб нарадзіць блізнят. Пры яе адсутнасці парламенцкую фракцыю ўзначальвала Марыйка Ус. Калі Халсма вярнулася ў парламент, пачалася дыскусія аб ідэалагічных прынцыпах партыі. Яна падкрэсліла важнасць індывідуальнай свабоды, памяркоўнасці, самарэалізацыі і вызвалення. У адным з інтэрв’ю яна назвала сваю партыю «апошняй ліберальнай партыяй Нідэрландаў». Гэта прывяло да значнай ўвагі сродкаў масавай інфармацыі і палітолагаў, якія адзначылі ідэалагічныя змены ў партыі.

    Партыя ні разу не прымала ўдзелу ў фарміраванні ўрада.

    Ідэалогія і праграмныя прынцыпы

    Партыя аб’ядноўвае зялёную і левую ідэалогію. Асноўныя ідэалагічныя прынцыпы Зялёных левых замацаваны ў партыйнай праграме (так званая «Partij voor de Toekomst» — партыя будучыні). Яе прынцыпы ўключаюць у сябе:

    Зялёныя левыя надаюць прыярытэтнае значэнне індывідуальнай свабоды і вяршэнства закона. Партыя выступае за легалізацыю лёгкіх наркотыкаў. Партыя выступае таксама за абарону грамадзянскіх правоў у Інтэрнэце, за кошт пашырэння канстытуцыйнай абароны для свабодных зносін пошце і іншых сучасных тэхналогій. Віна таксама выступае за рэформу аўтарскіх правоў, за выкарыстанне адкрытага праграмнага забеспячэння ў дзяржаўным сектары. У доўгатэрміновай перспектыве партыя адмяніць галандскую манархію і ўсталяванне рэспубліканскага ладу. Віна таксама выступае за зніжэнне памеру дзяржаўнай бюракратыі, напрыклад , шляхам памяншэння ліку галандскіх міністэрстваў і адмены першай палаты парламента. Нарэшце, Зялёныя левыя выступаюць за лібералізацыю іміграцыйнай палітыкі.

    Удзел у выбарах

    Працэнт галасоў, пададзеных за Зялёных левых па муніцыпалітэтам на парламенцкіх выбарах 2006 года

    Удзел у выбарах у другую палату парламента Нідэрландаў:

    Электарат

    Як відаць на карце справа, Зялёныя левыя атрымалі значную падтрымку на парламенцкіх выбарах 2006 года ў буйных гарадах, асабліва ў тых, у якіх знаходзяцца буйныя універсітэты, такія як Амстэрдам (дзе партыя атрымала 12,5%), Утрэхт (12,2%) і Вагенінген (11,8%), Наймеген (10,4%) і Лейдэн (10,0%).

    Партыя карыстаецца папулярнасцю сярод гомасэксуальных выбаршчыкаў, а таксама сярод выбаршчыкаў мігрантаў з іншых краін, асабліва з Турцыі і Марока.

    Спасылкі

    commons: Зялёныя левыя на Вікісховішчы
    1. ↑ Documentation Center Dutch Political Parties Праверана 18 лютага 2021.
    Тэмы гэтай старонкі (7):
    Катэгорыя·Палітычныя партыі Нідэрландаў
    Катэгорыя·Вікіпедыя·Артыкулы з пераазначэннем значэння з Вікідадзеных
    Катэгорыя·Палітычныя партыі, заснаваныя ў 1989 годзе
    Катэгорыя·Палітычныя партыі паводле алфавіта
    Катэгорыя·Вікіпедыя·Артыкулы з крыніцамі з Вікідадзеных
    Катэгорыя·Вікіпедыя·Спасылка на Вікісховішча непасрэдна ў артыкуле
    Катэгорыя·Зялёныя партыі