Захар Рыгоравіч Лышэня (1917—1945) — старшыня Рабоча-сялянскай Чырвонай Арміі, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1945).
Захар Лышэня нарадзіўся ў 1917 годзе ў вёсцы Пласток (цяпер — Любанскі раён Мінскай вобласці Беларусі). Скончыў няпоўную сярэднюю школу. У верасні 1938 года Лышэня быў прызваны на службу ў Рабоча-сялянскую Чырвоную Армію. З верасня 1941 года — на франтах Вялікай Айчыннай вайны. У баях тры разы быў паранены. Удзельнічаў у Сталінградскай і Курскай бітвах, у бітве за Дняпро[1].
Да студзеня 1945 года гвардыі старшына Захар Лышэня камандаваў аддзяленнем разведкі 43-га гвардзейскага артылерыйскага палка 15-й гвардзейскай стралковай дывізіі 5-й гвардзейскай арміі(руск.) бел. 1-га Украінскага фронту. Вызначыўся ў час вызвалення Польшчы. У ноч з 7 на 8 лютага 1945 года пад Уроцлавам Лышэня з таварышам прайшоў у нямецкі тыл і выявіў артылерыйскую і минамётную батарэі праціўніка, захапіў 2 «языкоў» і важныя дакументы. На зваротным шляху разведчыкі трапілі ў засаду. Лышэня быў цяжка паранены і застаўся прыкрываць свайго таварыша, які паспяхова даставіў «языкоў» і дакументы да камандавання. У баі Лышэня быў узяты ў палон. Нягледзячы на катаванні, ён адмовіўся даваць звесткі аб савецкіх частках, і быў павешаны. Пазней яго цела было выяўлена наступаючымі савецкімі часткамі і пахавана ў вёсцы Сабаціска Ніжнясілезскага ваяводства Польшчы[1].
Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 27 чэрвеня 1945 года за «ўзорнае выкананне баявых заданняў камандавання на фронце барацьбы з нямецкімі захопнікамі і праяўленыя пры гэтым адвагу і геройства» гвардыі старшына Захар Лышэня пасмяротна быў удастоены высокага звання Героя Савецкага Саюза. Таксама быў узнагароджаны ордэнамі Леніна і Чырвонай Зоркі, побач медалёў. Навечна залічаны ў спісы асабовага складу вайсковай часткі[1].
У гонар Лышэні усталяваны помнік у яго роднай вёсцы, названы вуліца і школа ў Любані[1].