«Зарававель перад Дарыем» — карціна галандскага мастака Нікалауса Кнюпфера са збору Дзяржаўнага Эрмітажа.
Карціна напісана на дубовай дошцы і ілюструе старазапаветны сюжэт, апісаны ў некананічнай Другой кнізе Ездры (3:4—24, 4:1—41): целаахоўнікі персідскага цара Дарыя паспрачаліся наконт таго, што ўсяго мацней. Упрыгожаны вінаградным лісцем абараняў сілу віна. Целаахоўнік у чырвоным плашчы і кароне стаяў за царскую ўладу. І трэці целаахоўнік, па імі Зарававель, усхваляў сілу жанчын і ісціны. Над ім на аблоках намалявана алегарычная фігура Ісціны з вагамі ў руках у акружэнні анёлаў-пуці, трое з якіх трымаюць перад Ісцінай раскрытую кнігу — сімвал мудрасці і праўды — з нечытэльным надпісам лацінскім шрыфтам. Жаночая фігура са скруткам у руках побач з Дарыем з’яўляецца персаніфікацыяй краіны Персіі[1]. Злева на падножжы трона стаіць подпіс мастака: NKnupfer (NK — лігатурай).
Злева ўнізе белай фарбай нанесены нумар 120 — пад гэтым нумарам карціна значылася ў вопісах Паўлаўскага палаца; у правым ніжнім куце чырвонай фарбай напісаны нумар 78 — яго значэнне нявысветлена. Па перыметры карціны маюцца значныя пацёртасці ад рам, правы ніжні куток дошкі адколаты. На абароце карціны стаіць чырвоны сургучная пячатка імператара Паўла I і стаіць налепка з надпісам «ПДМ 1919» (Паўлаўскі палац-музей).
Дакладная дата стварэння карціны невядомая, у каталогу-рэзанэ творчасці мастака, складзеным у 2005 годзе Дж. Сакстан, гаворыцца што карціна напісана пасля 1644 года[2], гэтае датаванне падтрымана і ў Эрмітажы.
Ранняя гісторыя карціны невядомая, першыя згадкі пра яе адносіцца да 10 мая 1764 года — карціна фігуравала на аўкцыёне ў Боне пры распродажы збору курфюрста Клеменса Аўгуста Баварскага, дзе яе купіў прыдворны саветнік Брогія. У канцы XVIII стагоддзя карціну набыў імператар Павел I і яна знаходзілася ў Паўлаўскам палацы[3]. У канцы 1920-х гадоў яе збіраліся прадаць за граніцу і выдалі ў кантору «Антыкварыят», аднак продаж не адбыўся і ў 1931 годзе карціна перададзена на захоўванне ў Эрмітаж[4].
Першапачаткова карціна насіла назву «Гісторыя Артаксеркса», пасля сюжэт тлумачыўся як «Данііл, які абараняе Сусану ад паклёпу» і «Алегорыя правасуддзя». Правільную атрыбуцыю сюжэту карціны зрабіў Ю. І. Кузняцоў у 1974 годзе[5]. У Нідэрландах прынята трохі іншая трактоўка сюжэту «Зарававель у Дарыя просіць дазволу аднавіць Іерусалімскі храм»[6].