Жырандысты (фр.: Girondins) — палітычная групоўка перыяду Вялікай французскай рэвалюцыі. Сваю назву атрымала з-за назвы дэпартамента Жыронда, родам адкуль былі асноўныя прадстаўнікі аб’яднання.
Групоўка пачала фармавацца ў 1791 годзе вакол салона жонкі Жан Мары Ралана - Маноны Ралан. Ключавымі фігурамі ў руху жырандыстаў акрамя Раланаў былі Жак-П’ер Брысо і Томас Пейн.
Паколькі большасць сяброў партыі былі выхадцамі з якабінскага клуба, жырандысты прытрымліваліся ўмераных рэспубліканскіх поглядаў, выступалі за вайну з еўрапейскімі манархіямі і супраць пакарання караля Людовіка XVI. З-за пазіцыі жырандыстаў наконт вайны ўтварылася групоўка мантаньяр - апазіцыя жырандыстам. Паступова жырандысты страцілі свой уплыў у Парыжы і ў Якабінскім клубе, а пасля паўстання 31 мая і зусім усе дэпутаты-жырандысты былі выключаныя з Нацыянальнага Канвенту. Выключэнне са складу Канвенту ў сваю чаргу выклікала паўстанне федэралістаў, у якім жырандысты пацярпелі паражэнне, што прывяло да арышту і пакарання большасці жырандыстаў і пачатку эпохі тэрору.