wd wp Пошук: ⬜

Жан Венсан Фелікс Ламуру

Жан Венса́н Фелікс Ламуру́ (фр.: Jean Vincent Félix Lamouroux; 3 мая 1779, Ажэн — 26 сакавіка 1825) — французскі альголаг і заолаг.

У 1805 годзе абараніў дысертацыю, у 1807 г. прыехаў у Парыж, дзе быў абраны членам-карэспандэнтам Акадэміі навук. З 1808 г. прафесар прыродазнаўчай гісторыі ў Кане.

Ён унёс важны ўнёсак у альгалогію (вучэнне пра водарасці). У 1824 годзе Ламуру налічваў ужо 590 відаў водарасцей, тады як Лінгбі(англ.) бел.[3] яшчэ пяць гадоў назад (1819) — 342. Яму належыць лепшая спроба альгалагічнай сістэматызацыі ў першай траціне XIX стагоддзя, хоць ён дзіўным чынам адносіў каралінавыя (Corallinaceae(англ.) бел.) з чырвоных водарасцей да жывёл (каралавых паліпаў) пад імем Polypiers calcifères. Памылка гэта трымалася даволі доўга і была выпраўлена спачатку Швейгерам, а потым Кютцынгам і Дэкенам.[4][5]

Выданні

Найбольш вядомае і важнае яго сачыненне — «Histoire des Polypiers coralligènes nexibles vulgairement nommées Zoophytes» (1816).
«Essai sur plusieures espèces de Fucus peu connues» (1805),
«Essai sur les genres de la famille des Thalassiophytes non articulées» (1813),
«Exposition méthodique des genres de l’ordre des Polypiers» (П., 1821).

Зноскі

1 2 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr: платформа адкрытых дадзеных — 2011. Праверана 10 кастрычніка 2015.
1 2 Jean Vincent Felix Lamouroux // Base biographique
↑ Лингби, Хансен Кристиан // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.) . — СПб., 1890—1907.
↑ Ламуру, Жан-Венсан-Феликс // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.) . — СПб., 1890—1907.
↑ Водоросли // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.) . — СПб., 1890—1907.

Спасылкі

Ламуру, Жан-Венсан-Феликс // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.) . — СПб., 1890—1907.