Жан Венса́н Фелікс Ламуру́ (фр.: Jean Vincent Félix Lamouroux; 3 мая 1779, Ажэн — 26 сакавіка 1825) — французскі альголаг і заолаг.
У 1805 годзе абараніў дысертацыю, у 1807 г. прыехаў у Парыж, дзе быў абраны членам-карэспандэнтам Акадэміі навук. З 1808 г. прафесар прыродазнаўчай гісторыі ў Кане.
Ён унёс важны ўнёсак у альгалогію (вучэнне пра водарасці). У 1824 годзе Ламуру налічваў ужо 590 відаў водарасцей, тады як Лінгбі(англ.) бел.[3] яшчэ пяць гадоў назад (1819) — 342. Яму належыць лепшая спроба альгалагічнай сістэматызацыі ў першай траціне XIX стагоддзя, хоць ён дзіўным чынам адносіў каралінавыя (Corallinaceae(англ.) бел.) з чырвоных водарасцей да жывёл (каралавых паліпаў) пад імем Polypiers calcifères. Памылка гэта трымалася даволі доўга і была выпраўлена спачатку Швейгерам, а потым Кютцынгам і Дэкенам.[4][5]