Дзяніс Аляксандравіч Кандакоў (нар. 8 сакавіка 1980 года ў Наваполацку) — беларускі філолаг, літаратуразнавец, перакладчык, кандыдат філалагічных навук.
Скончыў ў 2002 годзе гісторыка-філалагічны факультэт Полацкага дзяржаўнага ўніверсітэта па спецыяльнасці «Замежныя мовы (французская і англійская)». У 2002—2005 гадах навучаўся ў аспірантуры Полацкага дзяржаўнага ўніверсітэта па спецыяльнасці «Літаратура народаў краін замежжа».
Дысертацыю на саісканне вучонай ступені кандыдата філалагічных навук па спецыяльнасці «Літаратура народаў краін замежжа» абараніў 22 снежня 2005 года ў Беларускім дзяржаўным універсітэце. Тэма кандыдацкай дысертацыі: «Творчасць Эжэна Іанэска ў кантэксце ідэйна-мастацкіх пошукаў еўрапейскай літаратуры XX стагоддзя». Навуковы кіраўнік — Аляксандр Аляксандравіч Гугнін.
У 2012—2013 гадах праходзіў стажыроўку ва ўніверсітэце «Новая Сарбона» (Парыж, Францыя), у 2015 годзе — у Ягелонскім універсітэце (Кракаў, Польшча). У 2016—2017 гадах быў стыпендыятам Інстытута перадавых даследаванняў у Ліёне (Францыя).
З 2002 года працуе ў Полацкім дзяржаўным універсітэце. З’яўляўся выкладчыкам кафедры замежных моў, старэйшым выкладчыкам і дацэнтам кафедры сусветнай літаратуры і культуралогіі гісторыка-філалагічнага факультэта. Займаў пасаду адказнага сакратара прыёмнай камісіі ўніверсітэта. У 2015—2020 гадах займаў пасаду дэкана гісторыка-філалагічнага (пазней — гуманітарнага) факультэта гэтага ўніверсітэта. З верасня 2020 года па люты 2021 года зноў працаваў на пасадзе дацэнта кафедры сусветнай літаратуры і замежных моў гуманітарнага факультэта Полацкага дзяржаўнага ўніверсітэта. З 2021 года - выкладае ва Універсітэце Парыж III Новая Сарбона.
У жніўні 2020 года на фоне грамадска-палітычнага крызіса і пратэстаў супраць вынікаў прэзідэнцкіх выбараў ў Беларусі ў знак пратэсту супраць дзеянняў уладаў сышоў з пасады дэкана гуманітарнага факультэта Полацкага ўніверсітэта, але застаўся працаваць ва ўніверсітэце на пасадзе дацэнта[1]. 8 лютага 2021 года звольніўся з Полацкага дзяржаўнага ўніверсітэта.
Даследуе гісторыю французскай літаратуры Новага і Найноўшага часу, франкамоўную літаратуру Беларусі, славянскую літаратуру на французскай мове, метадалогію літаратуразнаўчых даследаванняў і інш. Асобныя навуковыя даследаванні прысвечаны пытанням рэцэпцыі французскай культуры ў краінах Усходняй Еўропы, літаратурнай і педагагічнай дзейнасці езуітаў на беларускіх землях у канцы XVIII – пачатку ХІХ стагоддзя і інш.