.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst a,.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst span.iw{display:inline-block}.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst a::first-letter,.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst span.iw::first-letter{text-transform:capitalize}
Дзмітрый Фёдаравіч Аяцкаў (нар. 9 лістапада 1950, сяло Калініна (цяпер Сталыпіна) Балтайскага раёна Саратаўскай вобласці) — расійскі палітычны і дзяржаўны дзеяч, кіраўнік адміністрацыі (1996) і першы губернатар Саратаўскай вобласці (1996—2005).
Пачаў працоўную дзейнасць у калгасе механізатарам. У 1969—1971 гадах праходзіў службу ў шэрагах Узброеных сіл СССР (палкоўнік запасу).
Атрымаў дзве вышэйшыя адукацыі: сельскагаспадарчую і эканамічную.
Пасля сканчэння Саратаўскага сельскагаспадарчага інстытута працаваў галоўным аграномам у гаспадарках Тацішчаўскага і Балтайскага раёнаў Саратаўскай вобласці.
З 1992 па 1996 год працаваў на пасадзе намесніка мэра, першага намесніка часткі адміністрацыі горада Саратава.
У 1994—1996 гадах — абраны дэпутат Савета Федэрацыі Федэральнага сходу Расійскай Федэрацыі ад Саратаўскай вобласці, з 1996 па 2000 год — член Савета Федэрацыі Федэральнага Сходу Расійскай Федэрацыі (па пасадзе), член Камітэта па бяспецы і абароне. Член Камітэта па міжнародных справах Рады Федэрацыі з 5 чэрвеня па 26 снежня 1996 года, член Камітэта па навуцы, культуры, адукацыі, ахове здароўя і экалогіі Савета Федэрацыі з 26 снежня 1996 года па 19 снежня 2000 года.
15 красавіка 1996 года прызначаны ўказам прэзідэнта Расійскай Федэрацыі кіраўніком адміністрацыі Саратаўскай вобласці[1]. 1 верасня 1996 года быў абраны губернатарам Саратаўскай вобласці.
17 мая 1998 года на сустрэчы з прэзідэнтам ЗША Білам Клінтанам, якая праходзіла ў Бірмінгеме, прэзідэнт Расіі Барыс Ельцын адрэкамендаваў Аяцкава, які яго суправаджаў, амерыканскаму кіраўніку як свайго наступніка на найвышэйшай дзяржаўнай пасадзе Расіі. Аднак ужо на наступны дзень, 18 мая, Сяргей Ястржэмбскі, які быў у той час прэс-сакратаром Ельцына, фактычна нівеляваў гэту заяву прэзідэнта, сказаўшы, што словы Ельцына пра Аяцкава-наступніка варта расцэньваць «з пункту гледжання здаровага гумару» і «прэзідэнт сказаў пра гэта паўжартам»[2][3].
У 1999 годзе на з’ездах VI і VII уваходзіў у прэзідыум партыі «Наш дом — Расія»[4][5].
З 25 верасня 1999 года па 28 мая 2004 года — саветнік па мясцовым самакіраванні ў Расійскай Федэрацыі[6][7].
З 18 кастрычніка 1999 года па 8 жніўня 2001 года — член Камісіі пры прэзідэнце Расійскай Федэрацыі па ўзаемадзеянні федэральных органаў дзяржаўнай улады і органаў дзяржаўнай улады суб’ектаў Расійскай Федэрацыі пры правядзенні канстытуцыйна-прававой рэформы ў суб’ектах Расійскай Федэрацыі[8][9].
26 сакавіка 2000 года абраны губернатарам Саратаўскай вобласці на другі тэрмін.
З 29 мая 2001 года па 22 мая 2006 года — прадстаўнік дэлегацыі Расійскай Федэрацыі ў Палаце рэгіёнаў Кангрэса мясцовых і рэгіянальных улад Еўропы[10][11][12].
У 2003 годзе Дзмітрый Аяцкаў стаў адным з апошніх у спісе папулярнасці рэгіянальных кіраўнікоў сучаснай Расіі, складзенага па выніках апытання Фонду «Общественное мнение» (ФОМ). Незадаволенасць яго дзейнасцю на пасадзе губернатара выказалі 65 % насельніцтва вобласці, грунтуючыся на дадзеных рэпрэзентацыйнага апытання 1000 чалавек[13].
У 2005 годзе, пасля скасавання выбараў кіраўнікоў рэгіёнаў, прэзідэнт Уладзімір Пуцін не стаў прапаноўваць кандыдатуру Аяцкава для перапрызначэння губернатарам вобласці. Замест гэтага ў сакавіку 2005 года Аяцкаў быў прызначаны паслом Расіі ў Беларусі[14]. Аднак 19 ліпеня 2005 года, на прэс-канферэнцыі ў Саратаве, якую ён даў ужо пасля атрымання агрэмана, то бок афіцыйнай згоды на прыезд у Мінск у якасці пасла, Аяцкаў прапанаваў беларускаму прэзідэнту Аляксандру Лукашэнку «перастаць дзьмуць шчокі»[15]. Гэтыя словы выклікалі скандал, і прызначэнне не адбылося[16].
Восенню 2005 года прайшла інфармацыя пра тое, што Дзмітрый Аяцкаў зойме пост памочніка паўпрада прэзідэнта Расіі ў Прыволжскай федэральнай акрузе. У пачатку 2006 года Аяцкаў адкрыў у Саратаве грамадскую прыёмную і заняўся напісаннем мемуараў.
Восенню 2006 года прызначаны памагатым кіраўніка Адміністрацыі прэзідэнта Расіі.
З 21 сакавіка 2007 года па 12 ліпеня 2012 года — член кансультацыйнай камісіі Дзяржаўнага савета Расійскай Федэрацыі[17][18].
З 28 ліпеня 2011 года па 30 лістапада 2013 года — дырэктар Паволжскай акадэміі дзяржаўнай службы імя П. А. Сталыпіна — філіяла Расійскай акадэміі народнай гаспадаркі і дзяржаўнай службы пры Прэзідэнце Расійскай Федэрацыі[19].
З’яўляецца членам «Ізборскага клуба», створанага ў 2012 годзе.
У 2013 годзе стаў прэзідэнтам Прыволжскай кніжнай палаты[20] і ініцыятарам правядзення ў Саратаве міжнароднага кніжнага кірмашу «Волжская волна»[21].
24 сакавіка 2014 года прызначаны саветнікам апарата саветнікаў і памочнікаў губернатара Саратаўскай вобласці Валерыя Радаева па аграрных пытаннях[22].
У 2017 годзе абраны прэзідэнтам Саратаўскага дзяржаўнага тэхнічнага ўніверсітэта імя Ю. А. Гагарына[23].
Папярэднік: Аляксандр Віктаравіч Блахін |
![]() Надзвычайны і Паўнамоцны Пасол Расійскай Федэрацыі ў Рэспубліцы Беларусь 14 ліпеня 2005 — 30 лістапада 2005 |
Пераемнік: Аляксандр Аляксандравіч Сурыкаў |