Гінц Шустэр-Шэўц, нямецкі варыянт — Хайнц Шустэр-Шэўц (сапраўднае прозвішча — Шэўц; в.-луж.: Hinc Šewc; ням.: Heinz Schuster-Šewc, 8 лютага 1927, вёска Поршыцы, Лужыца, Германія) — лужыцкі філолаг-славіст, сорабист. Дырэктар Інстытута сарабістыкі (1964—1992). Спецыяліст па верхнялужыцкай і ніжнялужыцкай мовах. Публікаваў свае навуковыя сачыненні пад двайным нямецка-сербалужыцкім прозвішчам Шустэр-Шэўц. Лаўрэат нацыянальнай сербалужыцкай прэміі імя Якуба Чышынскага (1980).
Зімой 1946 года навучаўся на двухмесячных сербалужыцкіх педагагічных курсах у Радвары. З сакавіка гэтага ж года працаваў настаўнікам і дырэктарам пачатковай школы ў вёсцы Псовы. У 1947 годзе ўступіў у моладзевае аддзяленне сербалужыцкай культурнай арганізацыі «Домавіна». З 1948 года вывучаў славістыку ў Ягелонскім і Вроцлаўскім універсітэтах. У 1953 годзе атрымаўшы навуковую ступень магістра, вярнуўся ў Лужыцу, дзе выкладаў рускую мову.
З 1953 па 1955 г. — асістэнт ў Інстытуце сербалужыцкага народанасельніцтва (пазней — Сербалужыцкі інстытут) у Будзішыне. У 1955 годзе пад кіраўніцтвам нямецкага славіста Ганса Хольма Бельфельдта абараніў у берлінскім універсітэце імя Гумбальдта дысертацыю на суісканне навуковай ступені дацэнта навук па тэме «Historische und vergleichende Lautlehre der Sprache des Albin Moller». З 1955 па 1964 года выкладаў славістыку ў Лейпцыгскім універсітэце.
З 1964 па 1992 года — прафесар славістыкі і дырэктар Інстытута сарабістыкі. Арганізаваў пры інстытуце Вышэйшыя міжнародныя курсы моў і культуры лужыцкага народа, якія дзейнічалі з 1967 па 1982 гады. Займаўся даследаваннямі сярэднявечных літаратурных крыніц, якія адносяцца да групы «Лужыцкія моўныя помнікі». Апублікаваў навукова-даследчыя работы «Katechizm a spěwarske Albina Mollera» (1959), «Přełožk Noweho zakonja Mikławša Jakubicy» (1967), «Enchiridion Vandalicum Handrija Tary» (1990). Знайшоў раней невядомыя творы «Das Neue Testament der niedersorbischen Krakauer (Berliner) Handschrift» (выдадзена ў 1996), «Rukopis Jana Cichoriusa z lěta 1663» (выдадзена ў 2000 годзе).
Працаваў над шматтомным «Гістарычна-этымалагічным слоўнікам верхнялужыцкай і ніжнялужыцкай моў» (Historisch-etymologisches Wörterbuch der ober — und niedersorbischen Sprache), які выдаваў у розны час паміж 1978 і 1996 гадамі.
У розны час быў членам Верхнялужыцкай моўнай камісіі пры Акадэміі навук ГДР.
Атрымаў ганаровую доктарскую ступень у Ягелонскім універсітэце. З 1977 года — член Польскай акадэміі ведаў і з 1988 года — ганаровы член Саксонскай акадэміі навук.
Апублікаваў каля 400 навуковых прац па сарабістыке.
Асноўныя навуковыя працы