Густаў Фродынг (шведск.: Gustaf Fröding; 22 жніўня 1860, Альстэр, паблізу Карльстада, Вермланд — 8 лютага 1911, Грондаль, Стакгольм) — шведскі паэт, публіцыст.
Вучыўся ва Упсальскім універсітэце. У зборніках «Гітара і гармонік» (1891) і «Новыя вершы» (1894) значнае месца займаюць фальклорныя матывы і рэалістычныя замалёўкі сялянскага побыту. Для зборніка «Пырскі і аскепкі» (1896) і інш. характэрныя трагічнае светаадчуванне і містычныя матывы. Паэзія Фродынга, звязаная з неарамантызмам, аказала ўплыў на шведскую паэзію 20 ст. У крытычных артыкулах «Натуралізм і рамантызм» і «Пра гумар» выступіў супраць натуралізму.
Паасобныя вершы на беларускую мову пераклаў Лявон Баршчэўскі[7].