Не блытаць з грамадзянскай вайной 1974—1991 гадоў.
Грамадзянскі канфлікт у Эфіопіі — серыя ваенна-палітычных і этнічных канфліктаў паміж федэральным урадам Абія Ахмеда Алі і рознымі рэгіянальнымі групоўкамі, а таксама паміж асобнымі штатамі і народнасцямі.
У манархічны перыяд Эфіопія з’яўлялася цэнтралізаванай дзяржавай з дамінаваннем этнаса амхара. Мелі месца прыгнёт іншых этнічных груп і насаджэнне амхарскай мовы[6]. Пасля грамадзянскай вайны 1974—1991 гадоў да ўлады прыйшоў блок «Рэвалюцыйна-дэмакратычны фронт эфіопскіх народаў» (у альянсе пануючае становішча займала партыя «Народны фронт вызвалення Тыграя»), пачаўшы перыяд праўлення народа тыграі[7][8][9]. Новая ўлада ўстанавіла федэральную сістэму, падзяліўшы краіну на рэгіёны (штаты), дзе канцэнтравалася тая ці іншая народнасць. Тыграі сталі дамінуючай групай, якая спачатку карысталася падтрымкай эліт арома і амхара. Паступова іншыя этнасы зноў сталі падвяргацца дыскрымінацыі, што прывяло да страты ўлады НФВТ[10].
У красавіку 2018 на пасаду прэм’ер-міністра ўступае Абій Ахмед Алі, які абраў шлях адмовы ад федэралізму і вяртання да цэнтралізаванага кіравання[11].
У красавіку 2018 года групоўка «Фронт вызвалення Арома», якая вяла баявыя дзеянні з 1970-х, заключае мірнае пагадненне з уладамі. Аднак частка членаў арганізацыі не прызнала дагавор і прадоўжыла ўзброеную барацьбу, стварыўшы «Вызваленчую армію Арома»[12]. Да красавіка 2020 года байцы гэтага руху забілі 700 мірных жыхароў[13][14].
У 2021 годзе супраць аромскіх баевікоў выступіла 22-я дывізія эрытрэйскай арміі, якая аказвала падтрымку ўладам Эфіопіі[15]. Увосень паўстанцы пераходзяць да актыўных наступальных дзеянняў. 31 кастрычніка яны бяруць Камісі і неўзабаве злучаюцца са сваімі тыграйскімі саюзнікамі блізу Камбольчы[16].
У снежні 2016 года пачаліся сутыкненні паміж рэгіёнамі Аромія і Самалі, што стала следствам тэрытарыяльнага канфлікту[17]. 20 красавіка 2017 года прадстаўнікі штатаў падпісалі мірныя пагадненне[18], але ўжо ў верасні баі аднавіліся[19].
У кастрычніку 2020-га рэгіён Самалі ўступае ў аналагічны канфлікт з Афарам. Сутыкненні перакінуліся ў тым ліку і на суседнюю дзяржаву Джыбуці[4].
З красавіка па чэрвень 2018 адбываліся баі паміж жыхарамі эфіопскіх зон Гуджы (штат Аромія) і Гідэо (Вобласць Народнасцяў Паўднёвай Эфіопіі), дзе пражываюць аднайменныя аромскі клан і этнічная група. Сутыкненні прывялі да ўцёкаў 800 тысяч чалавек. Урад прымусіў бежанцаў вярнуцца ў свае дамы, нягледзячы на пагрозу для жыцця, часта адмаўляючы ім у доступе да гуманітарнай дапамогі. Супрацьстаянне працягвалася ў перыяд з красавіка па чэрвень 2018 года[20].
У чэрвені 2019-га адбылася спроба дзяржаўнага перавароту ў рэгіёне Амхара, у выніку якой былі забітыя рэгіянальны прэзідэнт і кіраўнік апарата ўзброеных сіл[21].
Увесну 2021 года ў горадзе Атае, памежны паміж Ароміей і Амхара, адбываюцца ўзброеныя сутыкненні паміж амхарцамі і арома[22].
У чэрвені 2019 года пачынаюцца сутыкненні ў Бенішангуль-Гумуз, выкліканыя абаюднымі забойствамі мірных жыхароў з боку апалчэнцаў народнасцяў амхара і гумуз[23].
22 снежня 2020 года Абій Ахмед правёў перамовы з жыхарамі рэгіёну, а таксама шэрагам службовых асоб, запусціўшы працэс мірнага ўрэгулявання канфлікту[24]. Адначасова пачалося стварэнне камітэта па прымірэнні жыхароў Бенішангуль-Гумуз і Амхара[25]. Да канца лютага 2021 года ў горадзе Гілгіл Белес, сталіцы зоны Мэтэкел, было праведзена некалькі форумаў міру. Федэральны ўрад прыступіў да стварэння «шматэтнічнага апалчэння самаабароны», якое па стане на люты 2021 года налічвала 9000 чалавек. Міліцыя павінна была прадухіляць міжэтнічныя сутыкненні і дапамагаць сілавым структурам у ахове бяспекі грамадзян[26].
Нягледзячы на гэтыя мерапрыемствы, баі працягваліся[27].
У лістападзе 2020 года ў рэгіёне Тыграй ўспыхнуў узброены канфлікт паміж партыяй «Народны фронт вызвалення Тыграя» на чале з Дэбрэцыанам Гебрэмікаэлем і федэральным урадам прэм’ер-міністра Абія Ахмеда Алі. Напярэдадні Дэбрэцыан правёў усеагульныя рэгіянальныя выбары ў Савет прадстаўнікоў Тыграя. Аднак яны не былі санкцыянаваны цэнтральным урадам, які адмяніў выбарчую кампанію ў сувязі з пандэміяй COVID-19. Гэтыя падзеі сталі падставай да пачатку ваенных дзеянняў. У канфлікт у той ці іншай ступені былі ўцягнуты суседнія Эрытрэя, якая падтрымала цэнтральныя ўлады і ўварвалася ў Тыграй, і Судан, якога Эфіопія абвінавачвае ў супрацоўніцтве з НФВТ, што прывяло да ўзброеных сутыкненняў на мяжы дзвюх краін.
У жніўні 2021 года лідар НФВТ Дэбрэцыан Гебрэмікаэль і прэс-сакратар Гетачэў Рэда заявілі, што сілы абароны Тыграя вядуць перамовы з ВАА аб супрацоўніцтве ў барацьбе з урадавымі войскамі. Са слоў прадстаўніка Одаа Тарбіі, групоўкі пачалі каардынаваць свае дзеянні і стратэгію[28]. Да канца кастрычніка да перамоваў далучыліся яшчэ некалькі паўстанцкіх груп[29].
Значна паскорылася фарміраванне кааліцыі пасля злучэнне тыграйскіх і аромскіх паўстанцаў у раёне гарадоў Камісі і Камбольча ў канцы кастрычніка. 5 лістапада было абвешчана аб стварэнні альянсу «Аб’яднаны фронт эфіопскіх федэралісцкіх і канфедэралісцкіх сіл» (АФЭФКС)[30].
На момант стварэння АФЭФКС меў у складзе наступныя групоўкі[30]:
Заяўленай мэтай стала звяржэнне Абія ваеннай сілай або шляхам перамоваў. Затым мяркуецца фарміраванне пераходнага ўрада, які павінен правесці выбары[28].
У гэты час тыграйскія і аромскія баевікі разгортваюць сумеснае наступленне супраць федэральнай арміі.