Грабніца танцораў альбо Грабніца танцуючых жанчын (італ.: Tomba delle Danzatrici) — Пяўкецкая(руск.) бел. грабніца ў Рува-дзі-Пулья ў Італіі. Яна была выяўлена ў некропалі Корса-Кутуньё ў лістападзе 1833 года[1]. Дата яе пабудовы нявызначаная, прапаноўваліся даты ад канца V стагоддзя да нашай эры[2] да сярэдзіны чацвёртага стагоддзя да нашай эры[1]. У любым выпадку, фрэскі ў магіле — гэта найстарэйшы ўзор вобразнага жывапісу ў Апуліі, разам з іншай магілай у Гравіна-ін-Пулья. Пяўкеты запазычылі практыку размалёўвання магіл у этрускаў, якія аказалі важны ўплыў на іх культуру. [2] Грабніца названа ў гонар танцуючых жанчын, якія паказаны на фрэсках у магіле. Панэлі з фрэскамі зараз экспануюцца ў Нацыянальным археалагічным музеі Неапаля(руск.) бел., інвентарны нумар 9353.
Магіла мае форму паўкола. На шасці пафарбаваных панэлях намаляваны трыццаць і больш танцуючых жанчын, якія рухаюцца злева направа са зброяй, перакрытай так, як быццам яны танцавалі па крузе вакол магілы. Яны апранутыя ў хітоны і плашчы і маюць ярка афарбаваныя вуалі на галаве. У групе ёсць тры чалавекі, якія адрозніваюцца белым адзеннем. Адзін з іх трымае ліру(руск.) бел.[3].
Шкілетныя рэшткі памерлага ў магіле відавочна належалі выдатнаму воіну-мужчыне. Ён быў апрануты ў шлем, понажы(руск.) бел. і шчыт. Побач з правай рукой былі дзіды і кінжалы. У магілу ўвайшлі розныя віды керамічных вырабаў. Сярод іх кратары, амфары, канфары і некалькі каганцоў. Яны размяшчаліся на зямлі і звісалі з ніжніх секцый сцен. Ганчарныя вырабы мелі сімвалічнае і пахавальнае значэнне[3].