Га́нна Сы́хравава (славацк.: Anna Sychravová; 7 ліпеня 1873, Гумпалец, Аўстра-Венгрыя — 22 лютага 1925, Прага, Чэхаславакія) — чэхаславацкая педагог, палітык. Першая і адзіная жанчына з тэрыторыі сучаснай Славакіі, абраная ў першы Нацыянальны сход Чэхаславакіі пасля надання жанчынам выбарчых правоў.
Сыхравава нарадзілася ў святарскай сям’і ў Гумпалцы (цяпер у Чэхіі).
Працавала настаўніцай у Празе і Жыжкаве. Пасля сканчэння I сусветнай вайны ў незалежнай Чэхаславакіі нядоўга працавала ў Міністэрстве грамадскага дабрабыту, пасля чаго пераехала ва Уруткі і працягнула настаўніцкую працу[3][4].
У 1920 годзе ў Чэхаславакіі была прынятая канстытуцыя[d], якая прадастаўляла жанчынам выбарчае права. Ганна Сыхравава ўдзельнічала ў красавіцкіх выбарах ад Чэшскай сацыял-дэмакратычнай партыі і стала адзінай жанчынай з Славакіі, якая трапіла ў Нацыянальны сход[5]. Увайшла ў парламенцкую камісію па культуры, грамадскай, сацыяльнай і здаровай палітыцы[6]. Займалася праблемамі інвалідаў, пазашлюбных дзяцей, моладзевага алкагалізму і прафілактыкі хвароб, перадаваных палавым спосабам.
Заўчасна сканала ў Вінаградскай бальніцы. Яе дэпутацкі мандат перайшоў да Ёсефа Пайгера[6].
У 1902 годзе пераклала эсэ шведскай жаночай дзяячкі Элен Кей Mravnost ženy (бел.: Мараль жанчыны) і Žena budoucnosti (бел.: Жанчына будучыні)[7].
У 1910 годзе выдала пераклад кнігі аўстрыйскай феміністкі Розы Майрэдэр O ženské otázce (бел.: Пра жаночае пытанне)[8], у 1911 — пераклад Ke kritice ženskosti (бел.: Да крытыкі жаноцкасці)[9] і Mateřství a kultura (бел.: Мацярынства і культура)[10] той жа аўтаркі.
Публікавалася ў часопісе Ženský svět[11].