Вільгельмíна Зындрам-Касцялкóўская (польск. Wilhelmina Zyndram-Kościałkowska, нар. 1844, Гродна, Расійская імперыя ― 27 красавіка 1926, Гродна) — польская пісьменніца-пазітывістка, эсэістка, літаратуразнаўца і перакладніца.
Вільгельміна Зындрам-Касцялкоўская была дачкой Бенедыкта Зындрам-Касцялкоўскага (1807—1851) і Эміліі з Чахоўскіх. Дзяцінства прайшло ў Друскеніках. Пасля заканчэння школы ў Вільні пераехала ў Гродне. У той час яна таксама ездзіла ў Варшаву і за мяжу (у тым ліку ў Італію)[4].
Яна напісала і апублікавала свой літаратурны дэбют — аповесць «Залатая графіня» — разам з Элізай Ажэшкай, якая заахвочвала яе працягваць працу і была для яе літаратурнай узорам. Аднак у наступныя гады паміж імі ўзнік канфлікт, звязаны з уключэннем «Залатой графіні» ў выданне твораў Ажэшкі[5].
Яна таксама сябравала з Леапольдам Меетам, польскім адвакатам, літаратарам і філантропам.
Памерла ў Горадні 27 красавіка 1926 г. ва ўзросце 82 гадоў і была пахавана на каталіцкіх фарных могілках. Магіла пісьменніцы захавалася[6].
Акрамя кароткіх апавяданняў, яна пісала эсэ, у якіх прадстаўляла профілі англійскіх, амерыканскіх, італьянскіх і іспанскіх пісьменнікаў[5].
Таксама займалася перакладамі замежнай літаратуры: пераклад рамана «Дэвід Каперфілд» Чарльза Дзікенса перавыдаецца ў яе перакладзе да сённяшняга дня[5].
Напісала шмат артыкулаў па польскай і замежнай літаратуры, між іншым пра творчасць Уладзіслава Сыракомлі, Цыпрыяна Каміля Норвіда, Ігната Ходзькі, Марыі Канапніцкай, Аляксандра Свентахоўскага[6].
Яна выдала свае літаратурныя творы даволі позна: пачынаючы з 80-х гадоў XIX ст. Друкавала іх у часопісах «Ateneum» і «Bluszcz». Таксама выдала асобныя зборнікі: аповесці «W półcieniu» (1885), «Jedna z wielu» (1903), «Obrazki» (1904), «Bajki archaiczne i nowele» (1906)[5].