Віктар Кузьміч Паджа́раў[1] (19 лістапада 1925 — 8 мая 1998) — вучоны ў галіне лясной меліярацыі, рэкультывацыі і аховы зямель, доктар сельскагаспадарчых навук (1978), прафесар, Заслужаны лесавод БССР (1980).
Нарадзіўся ў вёсцы Сташына Магілёўскага раёна БССР (зараз у Магілёўскім раёне Магілёўскай вобласці Беларусі). У 1957 годзе скончыў Беларускі лесатэхнічны інстытут. З 1957 года у Беларускім навукова-даследчым інстытуце лясной гаспадаркі (сучасны Інстытут лесу Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі). У 1958—1963 гг. на пасадзе дырэктара Жорнаўскай лясной доследнай станцыі, з 1967 года — загадчык лабараторыі.
В. К. Паджараву належаць навуковыя працы ў галіне меліярацыі і рэкультывацыі зямель. Распрацаваў асновы лесагаспадарчай рэкультывацыі выпрацаваных тарфянікаў і лесамеліярацыйнай аховы асушаных сельскагаспадарчых зямель. Займаўся агратэхнікай увядзення лубіну ў культуры хвоі, вывучэннем лясных экасістэмам пасля аварыі на Чарнобылькай АЭС і інш.
Аўтар 150 навуковых артыкулаў, 10 брашур, 4 манаграфій[2]. Сааўтар (разам з Л. З. Сцерыным) патэнта «Переносной прибор для измерения уровня пьезометрического напора и коэффициента фильтрации жидкости в торфяной залежи»[3].
Сярод апублікаванага: