.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table{width:100%!important;display:table;margin:0 0 -2px;border-collapse:separate;text-align:left}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table th{background-color:#dcebff;text-align:center}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table td:nth-child(1){width:27%}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table td:nth-child(3){width:20%}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table.stripped tr:nth-child(odd){background-color:#f8f9fa}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table.stripped tr:nth-child(even){background-color:#eff1f3}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table.stripped tr.odd{background-color:#f8f9fa}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table.stripped tr.even{background-color:#eff1f3}body.skin-minerva .mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table.stripped tr{background-color:transparent} Ві́ктар Вальдэ́с і Арыба́с (ісп.: Víctor Valdés i Arribas, нар. 14 студзеня 1982, Аспіталет-дэ-Льябрэгат, Іспанія) — іспанскі футбаліст (брамнік) і трэнер. Больш за ўсё вядомы сваімі выступамі за «Барселону».
Вальдэс нарадзіўся ў сям’і Агуэды Арыбас і Хасэ Мануэля Вальдэса. Мае двух братоў — старэйшага Рыкарда і малодшага Альвара. Трапіў у «Барселону» 1 ліпеня 1992 года з клуба «Пенья Сінка Копас». Але ўжо ў верасні з’ехаў з сям’ёй у Тэнэрыфэ і вярнуўся ў клуб толькі праз тры гады. У моладзевых структурах клуба Віктар праявіў сабе настолькі добра, што ўжо ў сезоне 2002/2003 быў пераведзены ў першую каманду.
На пачатку Вальдэс разглядаўся, як замена Раберта Банана, але ўжо ў канцы сезона пры трэнеры Радаміры Анцічы зрабіўся асноўным галкіперам клуба. У сезоне 2003/2004 замацаваў свой статус асноўнага брамніка. Правёўшы некалькі выдатных матчаў, дапамог «Барселоне» заняць другое месца. У наступным, чэмпіёнскім сезоне 2004/2005 «Барсы» правёў амаль усе матчы сваёй каманды, выйграўшы прыз Рыкарда Заморы. У сезоне 2005/06 дапамог «Барселоне» перамагчы другі раз запар у чэмпіянаце Іспаніі, а таксама выйграць другі раз у гісторыі Лігу чэмпіёнаў. У фінале спаборніцтва Вальдэс зрабіў некалькі выдатных сэйваў, і быў асабіста пахвалены трэнерам каталонцаў Франкам Райкардам пасля гульні. У гэтым сезоне, аднак, ён не заваяваў прыз Заморы, саступіўшы Санцьяга Каньісарэсу і пераможцу Хасэ Мануэлю Пінту. 17 мая 2007 года Вальдэс паўтарыў рэкорд Андоні Субісарэты, адстаяўшы ўвесь сезон без заменаў і не прапусціўшы аніводнай гульні. Нягледзячы на гэта, «Барселона» не здолела перамагчы ў чэмпіянаце Іспаніі трэці раз запар. Вальдэс трымае рэкорд клуба па сухіх хвілінах на еўрапейскай арэне. 1 красавіка 2008 года ён згуляў 250-ю гульню за «Барселону».
31 мая 2013 года Вальдэс аб’явіў аб тым, што не будзе прадоўжваць кантракт з «Барселонай».
26 сакавіка 2014 года падчас гульні з «Сельтай» Вальдэс парваў пярэдні крыжовы звязак і быў зменены. З-за гэта траўмы, Вальдэс прапусціў рэшту сезона і Чэмпіянат свету па футболе 2014. Меркаваны пераход Вальдэса ў «Манака» таксама быў сарваны з-за таго, што французскі клуб не захацеў падпісваць умову з траўмаваным іграком.
У студзені 2015 года пасля поўнай рэабілітацыі іграка Віктар падпісаў 18-месячнае пагадненне з англійскім клубам «Манчэстэр Юнайтэд» у якасці рэзервовага брамніка суайчынніка Давіда дэ Хеа[4]. Аднак, улетку Вальдэс пасварыўся ў галоўным трэнерам Луі ван Галам, з-за чаго не быў уключаны ў заяўку «Манчэстэр Юнайтэд» на новы сезон. Тым не менш, у летняе трансфернае акно ён так і не пакінуў клуб і заставаўся іграком манчэстэрцаў, хоць нават не трэніраваўся з камандай.
У студзені 2016 года было абвешчана аб арэндзе Вальдэса ў бельгійскім «Стандардзе»[5]. У складзе льежскага клуба выйграў Кубак Бельгіі. У красавіку пакінуў «Стандард» па заканчэнні тэрміну арэнды, а 10 чэрвеня «Манчэстэр Юнайтэд» абвясціў аб раставанні з Вальдэсам[6].
7 ліпеня 2016 года падпісаў кантракт з «Мідлсбра», які вярнуўся ў англійскую Прэм’ер-лігу[7]. Аднак па выніках сезона 2016/17 «Мідлсбра» зноў выбыў у Чэмпіёншып, і ў маі 2017 года Вальдэс пакінуў каманду[8]. У жніўні 2017 года абвясціў аб завяршэнні кар’еры[9].
У 2018 годзе атрымаў трэнерскую ліцэнзію Pro, працаваў у юнацкіх камандах аматарскага клуба «Мараталас» і «Барселоны». У маі 2020 года ўзначаліў клуб «Орта» з чацвёртага іспанскага дывізіёна[10]. Пакінуў клуб у студзені 2021 года.
«Барселона»:
«Стандард»:
Іспанія: