Віктар Іванавіч Ходыраў (8 чэрвеня 1939, г. Чкалаў, РСФСР — 2008) — беларускі вучоны ў галiне тэхналогіі машынабудавання. Доктар тэхнічных навук (1986), прафесар (1986).
Скончыў Куйбышаўскі індустрыйны інстытут імя В. В. Куйбышава у 1962 годзе. Інжынер-механік па спецыяльнасці «Тэхналогія машынабудавання, металарэзныя станкі і прылады». Старэйшы навуковы супрацоўнік НДІ Проммаш у горадзе Куйбышаве (1962—1964).
У 1964—1970 гады працаваў асістэнтам і старэйшым выкладчыкам Арлоўскага філіяла Усесаюзнага завочнага машынабудаўнічага інстытута. У той жа час навучаўся ў аспірантуры фізіка-тэхнічнага інстытута АН БССР.
З 1970 па 1987 год працаваў дацэнтам, потым — загадчыкам кафедры «Металарэзныя станкі і прылады» Магілёўскага машынабудаўнічага інстытута. З 1987 па 1998 год займаў пасаду рэктара Магілёўскага машынабудаўнічага інстытута. У 1998—2008 гадах працаваў загадчыкам кафедры.
У 1985 годзе паспяхова абараніў доктарскую дысертацыю ў МВТВ імя Баўмана, у 1986 годзе яму прысвоена званне прафесара.
У навуковым плане вырашыў важныя заданні ў галіне апрацоўкі гарачатрывалых і нержавелых сплаваў, што ўжываюцца ў абароннай прамысловасці, з’яўляўся навуковым кіраўніком новага кірунку, злучанага з вакуумнай мадыфікацыяй металаў і сплаваў струменем нізкаэнергетычнай плазмы. Стварыў навуковую школу класічнага тыпу. Пад яго кіраўніцтвам абаронена 5 кандыдацкіх дысертацый, а яшчэ 4 выканана па тэматыцы, якой ён кіраваў. Аўтар дзвюх кніг, каля 130 навуковых артыкулаў, мае 40 аўтарскіх сведчанняў і патэнтаў.