«Выгнанне Эліядора» — фрэска Рафаэля, напісаная паміж 1511 і 1512 гадамі ў памяшканні Апостальскага палаца ў Ватыкане, вядомага сёння, як Станца д’Эліядора.
Карціна адлюстроўвае эпізод з Другой кнігі Макавейскай (2Мак. 3:21-28), у якім рымскі легат Эліядор прыйшоў у Іерусалімскі храм па загадзе сірыйскага цара Селеўка IV Філапатара з мэтай канфіскаваць грашовую маёмасць сірот і ўдоў, якая захоўвалася там, аднак быў выгнаны вершнікам і двума юнакамі, пасланымі Богам у адказ на маленні першасвятара Оніі.[1]
Кампазіцыя фрэскі падзелена вертыкальна на дзве паловы са святаром, які моліцца, у цэнтры. Злева на карціне намаляваны заступнік Рафаэля Юлій II, які назірае за сцэнай са свайго паланкіна сярод сірот і ўдоў, справа — Эліядор, які выганяецца вершнікам. Менора ў цэнтры фрэскі паказвае на тое, што падзеі адбываюцца ў часы Другога Храма, да нараджэння Хрыста. Архітэктура сцэны нагадвае «Афінскую школу», хоць скляпенні ў «Выгнанні Эліядора» ўпрыгожаны нашмат багацей.