У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Ляўко. Во́льга Мікала́еўна Ляўко́ (21 мая 1947, Астравок, Капыльскі раён — 26 кастрычніка 2021) — беларускі археолаг, доктар гістарычных навук (2000), прафесар.
У 1972 г. скончыла гістарычны факультэт Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта. 3 1970 да 1974 гг. — старшы лабарант, з 1974 да 1983 гг. малодшы навуковы супрацоўнік у Інстытута гісторыі АН Беларусі. У 1980 г. абараніла кандыдацкую дысертацыю «Витебск XIV—XVIII вв. (по археологическим данным)» (навуковы кіраўнік — Георгій Штыхаў).
Працавала загадчыцай сектара археалогіі і старажытнай гісторыі Беларусі.
Вывучала гісторыю Віцебскай зямлі, матэрыяльную культуру XIV—XVIII стст. Даследавала старажытныя беларускія гарады (Віцебск, Орша, Гарадок, Талачын, Копысь), замкі (Езярышча, Смальяны, Шклоў), Куцеінскі (Орша) і Святадухаўскі (Віцебск) манастыры, гарадзішчы, курганныя могільнікі, селішчы паўночна-ўсходняй Беларусі эпохі жалеза і сярэднявечча. З 2015 года праводзіла раскопкі на археалагічным комплексе Кардон[1][2].