У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Вензавец (значэнні).
Вензаве́ц[1], Вязавец — аграгарадок у Беларусі, Цэнтр сельсавета Дзятлаўскага раёна Гродзенскай вобласці. Насельніцтва 646 чал. (2015). Знаходзіцца за 7 км на паўднёвы захад ад Дзятлава, за 22 км ад чыгуначнай станцыі Наваельня; на шашы Дзятлава — Слонім.
Упершыню Вязавец згадваецца ў 2-й пал. XV ст. У 1-й чвэрці XVI ст. маёнткам валодаў князь Фёдар Заслаўскі. У 1566 — Геранім Сяняўскі, які атрымаў яго праз шлюб з дачкой Ф. Заслаўскага Ганнай.
На карце Т. Макоўскага (1613) Вязавец значыцца як мястэчка. У 1624 годзе згадваецца як цэнтр воласці ва ўласнасці Сапегаў[2]. У XVII ст. маёнтак знаходзіўся ва ўладанні Сапегаў і Палубінскіх. У гэты час тут дзейнічаў касцёл, вядомы цудоўным абразам Маці Божай. У XVIII ст. мястэчка ўваходзіла ў склад Здзецельскага графства Радзівілаў. Станам на 1775 тут было 53 двары, 2 млыны, карчма.
У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1795) Вязавец апынуўся ў складзе Расійскай імперыі, у Слонімскім павеце Гродзенскай губерні. Станам на 1885 у мястэчку было 90 двароў, царква, школа, праводзіліся кірмашы.
Згодна з Рыжскім мірным дагаворам (1921) Вензавец апынуўся ў складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі, у Здзецельскай гміне Слонімскага павета Навагрудскага ваяводства.
У 1939 Вензавец увайшоў у БССР, у Юравіцкі сельсавет. Статус паселішча панізілі да вёскі. Станам на 1970 тут было 145 двароў, на 1992 — 164. 12 лістапада 1973 Вензавец стаў цэнтрам Вензавецкага сельсавета[3].
Працуюць сярэдняя школа, бальніца, дом культуры.