wd wp Пошук: ⬜

Валянціна Харытонава

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Харытонава.

Валянціна Харытонава (25 кастрычніка 1951) — беларуская актрыса тэатра.

Біяграфія

У 1980 годзе скончыла Беларускі тэатральна-мастацкі інстытут, курс А. Ф. Андросіка. З 1980 года працавала актрысай Гродзенскага абласнога драматычнага тэатра.

Творчасць

Асноўныя ролі:

Дуська («Коннікі з легенды» В. Ялманава і В. Сімакіна, 1980);
Манашка («97» Н. Куліша, 1981);
Кіра («Успамін» Аляксея Арбузава, 1981);
Мэры, Мурада («Я, бабуля, Іліко і Іларыён» Н. Думбадзэ і Н. Лардкіпанідзэ, 1983);
Камсорг («Развітанне ў чэрвені» Аляксандра Вампілава, 1983);
Новенькая («Экспромт-фантазія» Вікторыі Токаравай, 1985);
Дзяўчына («Афіцыйная асоба» І. Пікоўскага, 1985);
Курылава («Шторм» В. Біль-Белацаркоўскага, 1985);
Суседка («Дэкамерон» Джавані Бакача, 1986);
Маргарыта («Ланцужок» Л. Корсунскай, 1986);
Бабка («Бабін бунт» Я. Пцічкіна і М. Пляцкоўскага, 1986);
Лідзія («Развітанне з Вятлугіным» В. Аро, 1986);
Ціханаўна («Бдым» С. Злотнікава, 1988);
Бабуля («Восем любячых жанчын [ru]» Р. Тамы, 1989);
Жанчына з папугаем («Мандат [ru]» М. Эрдмана, 1989);
Клаўдзія («Гутаркі пры ясным месяцы» Васіля Шукшына, 1989);
Луіза («Лаліта» Уладзіміра Набокава, 1990);
Свацця («Свае людзі — згода будзе [ru]» Аляксандра Астроўскага, 1990);
Люшка Мякішава («Жыццё і прыгоды салдата Івана Чонкіна» Уладзіміра Вайновіча, 1990);
Зайчык («Зайка-зазнайка» Сяргея Міхалкова, 1990);
Серафіма Паўлаўна («Дачны раман» Б. Рацэра і В. Канстанцінава, 1991);
Дэяніры («Карчмарка» Карла Гальдоні, 1991);
Эдыт («Няўрымслівы дух [en]» Ноэла Коўарда, 1992);
Настаўніца («Спадарыня міністэрша» Б. Нушыча, 1993);
Чубатка («Дацкая гісторыя» Ханса Крысціяна Андэрсана, 1994);
Бетсі («Аднойчы ў Канзасе» С. Дзмітрыева, 1995);
Марыяна, Фея («Папялушка» Яўгена Шварца, 1995);
Эн Патнэм («Салемскія ведзьмы [ru]» Артура Мілера, 1996);
Бабка Дар’я («Нам нельга без сябра» Сяргея Казлова, 1996);
Шэры мышонак («Прыгоды ката Леапольда» Аркадзя Хайта, 1996);
Цыганка («Разбойнік [cs]» Карала Чапека, 1997);
Аднавокі разбойнік («Чамадан глупства» Людмілы Петрушэўскай, 1998);
Каралева («Пярсцёнак і ружа [en]» Уільяма Тэкерэя, 1999);
Змяя падкалодная («Цуды на змяіным балоце» Юлія Кіма, 1999);
Джазэфін («Татуіраваная ружа [en]» Тэнесі Уільямса, 2000);
Былая такса («Сабакі» Алены Палешчанковай, 2000);
Бабуля («Антошка і гармонік» В. Шульжыка і Ю. Фрыдмана, 2000);
Сястра Бернарда («П’емонцкі звер» Андрэя Курэйчыка, 2002);
Жаба («Граем у Маршака» Самуіла Маршака, 2003);
Дуся («Мёртвае цела» В. Карасёва, 2003);
Марыля («Раскіданае гняздо» Янкі Купалы, 2006);
Баранеса і Капітан («Голы кароль» Яўгена Шварца, 2007);
Ключніца Варвара («Іван-царэвіч» Юлія Кіма, 2008);
Арыяна Кларэнс («Блэз» Клода Манье, 2009);
Бабуля («Дзень нараджэння ката Леапольда» Аркадзя Хайта і Альберта Левенбука, 2009);
Муза («Тарас на Парнасе» Сяргея Кавалёва, 2010);
Чычы («Айбаліт і Бармалей» Вадзіма Карастылёва, 2010);
Пакаёўка («№ 13» Рэя Куні, 2011);
Яўгенія, бабуля Артура («Танга» Славаміра Мрожака, 2012);
Суседка («3 + 2» па п’есе Людмілы Петрушэўскай «Лесвічная клетка», 2013);
Жан Фіжак («Незаконнае ўварванне» Жана-Мары Шэўрэ, 2014);
Дорыс («Дзявочнік над вечным спакоем» Айвона Менчала, 2015);
Міс Фернівэл («Чорная камедыя» Петэра Шэфера, 2016);
Серафіма Ільінічна («Самазабойца» Мікалая Эрдмана, 2018);
Лідзі («Усе мышы любяць сыр» Дзюлы Урбана, 2020).

Спасылкі

Валянціна Харытонава на сайце Кино-театр.ру [ru] (руск.)