Блот-Свен — паводле «Сагі пра Хервёр і Хейдрэка», конунг свеяў, які кіраваў у канцы XI стагоддзя.
Сын Стэнкіля Інгэ I Старэйшы ў 1080—1084 гады праводзіў агрэсіўную палітыку хрысціянізацыі, выступаў за поўную адмену ахвярапрынашэнняў (у адрозненне ад свайго бацькі). Свеі прапанавалі яму або адмовіцца ад хрысціянства, або адрачыся ад прастола. Ён адмовіўся ад абодвух варыянтаў, за што быў выгнаны свеямі камянямі прама з тынга. У «Сазе пра Хервёр і Хейдрэка» падрабязна апісаны канфлікт і вынік тынга. Швагер караля Свен прапанаваў правесці рытуал ахвярапрынашэння каня, калі яго абяруць конунгам. Свеі пагадзіліся з яго кандыдатурай і прызналі яго каралём Швецыі. Быў прыведзены конь, які быў прынесены ў ахвяру. Яго мяса з’елі, а крывёй абмазалі свяшчэннае дрэва. Інгэ I Старэйшы быў вымушаны з’ехаць у Гёталанд[1].
Новы кароль па імі Свен, празваны Блот-Свен у гонар таго, што ён пагадзіўся працягваць ахвярапрынашэнні язычніцкім багам (так званы блот), кіраваў тры гады. Гэта быў апошні язычніцкі кароль Швецыі.
У 1087 годзе [2] Інгэ I Старэйшы (Інгэ Стэнкільсан; ст.-ісл. Ingi Steinkelsson), накапіўшы сілы, у выніку скрытнага рэйду з дружынай з Гёталанда, праз Смоланд і ўсходняе ўзбярэжжа Швецыі, заспеў знянацку і забіў ва Упсале Блот-Свена і яго сына Эрыка, жраца храма. Затым Інгэ I Старэйшы спаліў язычніцкі храм у Старой Упсале і знішчыў месцы пакланення язычніцкім багам.
| Папярэднік: Інгэ I Старэйшы |
Кароль Швецыі 1084 — 1087 |
Пераемнік: Інгэ I Старэйшы |