Бернардзіна Дравеці (італ.: Bernardino Drovetti; 4 студзеня 1776, Барбанія, — 9 сакавіка 1852, Турын) — італьянскі авантурыст, напалеонаўскі консул у Александрыі (1803—1814), нястомны збіральнік егіпецкіх старажытнасцей.
Выхадзец П’емонта, Дравеці з 18 гадоў служыў у французскай арміі. За ўдзел у Марэнгскай бітве і Егіпецкім паходзе ўзведзены ў палкоўнікі. У 1803 годзе па ініцыятыве Талейрана прызначаны дыпламатычным прадстаўніком у Егіпце.
На працягу наступнага дзесяцігоддзя Дравеці аб’ездзіў увесь Егіпет у пошуках старажытнасцей, не грэбуючы ніякімі сродкамі для іх набыцця. Дзякуючы егіптаманіі эпохі рамантызму ў Еўропе ўзнік цэлы рынак старажытнаегіпецкіх артэфактаў, асноўнымі пастаўшчыкамі якіх выступаў Дравеці і яго супернік-англічанін, Генры Солт. Ён набраў штат таленавітых супрацоўнікаў, сярод якіх быў Фрэдэрык Каё; сустракаўся ў Александрыі з Шампальёнам.
У 1818 годзе Дравеці спрабаваў прадаць сваю старажытнаегіпецкую калекцыю Людовіку XVIII але, атрымаўшы адмова, прадаў яе спадчыннаму прынцу Сардзініі. На яе аснове ўзнік Егіпецкі музей у Турыне. Частка яго збору асела ў музеях Парыжа і Берліна. У 1830 годзе Дравеці па стане здароўя вымушаны быў вярнуцца з Егіпта на радзіму. Апошнія гады жыцця правёў у Турыне.