Беларускі камерцыйны інстытут кіравання (БКІК) — былая прыватная ВНУ Беларусі, якая спецыялізавалася на падрыхтоўцы менеджераў, спецыялістаў па замежных мовах, правазнаўцаў, эканамістаў і журналістаў на ўмовах дзённай, вячэрняй і завочнай форм навучання[2]. Заснаваны ў пачатку 1990-х гг. ААТ “Олдынг”. У 1995 г. БКІК (тады Беларускі камерцыйны ўніверсітэт кіравання) атрымаў ліцэнзію Міністэрства адукацыі Рэспублікі Беларусь на навучанне па 10 спецыяльнасцям. Інстытут знаходзіўся ў Мінску (спачатку па адрасе: вул. Радыяльная, д.36, потым Партызанскі пр., д. 2), Мазыры (вул. Ленінская, д.14 Архівавана 21 студзеня 2016.), Полацку (вул. Талстога, д.8) і Баранавічах (вул. Прамысловая, д.3). Таксама филіялы знаходзіліся ў Оршы, Брэсце і Гродна. У 1996 г. пры вну дзейнічалі: факультэт кіравання, юрыдычны факультэт, Польскі інстытут, завочны факультэт эканомікі і права[3] Рэктарам Інстытута з’яўляўся Э. Э. Ахрэм[4]. У 2002 г. займаў 7 месца сярод недзяржаўных беларускіх вну, але ў гэты час ён змяніў статус з універсітэта на інстытут[5].
Згодна статыстычным дадзеным Вылічальна-статыстычнага цэнтра Мінадукацыі РБ на 1998 г. у БКУУ працавалі 147 выкладчыкаў, з іх 90 жанчын, 6 дактароў і 31 кандыдат навук[6]. Навучаліся 2616 чал. на дзённым аддзяленні[7]. і 3506 вучыліся завочна[8]. На кастрычнік 1998 г. было пададзена 652 заявы на дзённае аддзяленне, вытрымалі ўступныя экзамены 537 чал. і было залічана 537 чал[9]. З 1.10.97 па 1.10.98 выбыла 865 чал., з якіх 68 на іншую форму навучання ў гэтай жа вну, 23 - у іншыя вну і 339 - адлічаны па непаспяховасці[10].
У 1998 г. вну арэндавана 23027 кв. м. будынкаў. З іх вучэбных - 14300, вучэбна-дапаможных - 2004 і падсобных - 6723 кв. м[11].
У 2003 г. філіялы Інстытута былі зачынены ў сувязі з абвінаванчваннем у парушэнні правілаў прыёму студэнтаў[12]. У зачыненых філіялах навучаліся 5795 чал[13]. Студэнтам, якія не маглі такім чынам працягнуць сваё навучанне ў гэтай вну, БКІК быў абавязаны вярнуць грошы, бо іх не маглі прыняць ні дзяржаўныя вну (абмежаванне аўдыторных і іншых магчымасцяў), ні прыватныя (абмежаваныя квотай мінадукацыі[14]). Пасля гэтага Інстутут спыніў сваё існаванне ў маі 2004 г[15]., а студэнты і выкладчыкі выйшлі на акцыю пратэста[16]. Частка студэнтаў перавялася ў іншыя вну, напрыклад БДЭУ. Памяшканні забралі сабе дзяржаўныя ўстановы. Так Брэсцкі дзяржаўны ўніверсітэт імя А. С. Пушкіна забраў пад свой філіял памяшканні БКІК ў Баранавічах. Пры гэтым БрДУ прыняў да навучэння і 600 студэнтаў БКІК[17]. Супраць Э. Ахрэма была ўзбуджана крымінальная справа, ён выехаў за мяжу і справа была спынена за тэрмінам даўніны[18].