wd wp Пошук: ⬜

Бабіцкая іканапісная школа

Бабіцкая іканапісная школа — адна з самабытных школ беларускага іканапісу, якая стваралася ў ваколіцах вёскі Бабічы Чачэрскага раёна [1].

Апісанне

У іконах Бабіцкай іканапіснай школы адчуваецца ўплыў майстроў Адраджэння і барока [1]. Узорамі для мясцовых мастакоў служылі гравюры з еўрапейскіх шэдэўраў, а таксама творы італьянскіх майстроў, запрошаных графам З. Р. Чарнышовым, уладальнікам Чачэрска ў XVIII стагоддзі, для ўпрыгожвання заснаваных ім храмаў[1]. У Бабіцкай іконе арганічна спалучаюцца заходнія ўплывы і глыбінная архаіка земляробчага ладу[1].

Традыцыя эпохі барока прасочваецца ў цёмнафонавых іконах з імпульсіўнай манерай пісьма абліччаў і постацяў. Каларыт засноўваецца на энергічным супрацьпастаўленні святла і ценю на падкрэсленай апазіцыі постацей і фонавай прасторы[2]. Але і гэтыя стылявыя асаблівасці арганічна спалучаюцца з фальклорным мысленнем іканапісцаў, якія заўжды належалі да таго сацыяльнага слою, для якога прызначаліся іх творы[2].

Майстры

Першая згадка пра трох сялян-іканапісцаў «в деревне Бабичи Покотской волости Рогачёвского повета» сустракаецца ў «Апісанні Магілёўскай губерні» у 1884 годзе[1].

У канцы XX стагоддзя жылі апошнія майстры вядомай сялянскай дынастыі бабіцкіх іканапісцаў — Уладзімір і Гаўрыіл Гераковы[1].

Калекцыі

Значныя калекцыі ікон бабіцкай школы знаходзяцца ў Веткаўскім музеі стараверства і беларускіх традыцый імя Ф. Р. Шклярава і Чачэрскім гісторыка-этнаграфічным музеі [1].

Зноскі

1 2 3 4 5 6 7 Бог крестьянский, христианский. Бабичская икона (руск.)
1 2 Выставка «Святы таямнічы вобраз»(недаступная спасылка)

Спасылкі

Крестьянский Бог: спасённые бабичские иконы выставили в Национальном художественном музее Архівавана 22 студзеня 2014. (руск.)