Брыгада Ахрар-аш-Шам або Харакят-Ахрар аш-Шам аль-Ісламія (араб. حركة أحرار الشام الإسلامية — «Ісламскі рух свабодных людзей Шама») — саюз icламiсцкіх салафiцкiх тэрарыстычных брыгад, аб’яднаных для вайны супраць арміі ўрада Башара Асада, а таксама баевікоў Шабixi і Хезбалы. Узначальваецца Хасанам Абудам[10]. У ліпені 2013 у складзе «Ахрар аш-Шам» было ад дзесяці да дваццаці тысяч баевікоў, што робіць яе адной з самых буйных апазіцыйных узброеных груповак. Адна з асноўных арганізацый, якія складаюць сірыйскі ісламскі фронт (разам з Джэбхат-ан-Нусрай і Джэйш-аль-Мухаджырын валь-Ансар).
Сучасны сірыйскі ўрад, а таксама шэраг краін (уключаючы Іран і Ліван) кваліфікуюць дзейнасць дадзенай групоўкі як тэрарыстычную. Расія прапаноўвала Савету бяспекі ААН прызнаць «Ахрар-аш-Шам» тэрарыстычнай групоўкай, але рэзалюцыя не знайшла падтрымкі[11].
Група заснавана суніцкімi палітвязнямі, хто ўтрымліваўся ў дамаскай турме Седная да вызвалення ў рамках амністыі ў маі 2011 года[12]. У канцы 2011 года Ахрар аш-Шам налічвала каля 25 атрадаў, размеркаваных па Сірыі. Пасля колькасць атрадаў павялічылася, у ліпені 2012 года іх было 50, а ў сярэдзіне студзеня 2013 года — ужо 83[13]. Большасць з штаб-кватэр гэтых падраздзяленняў размешчана ў вёсках вілаята Ідліб, хоць многія з іх знаходзяцца ў Хаме і Алепа. Удзельнікамі цяжкіх баёў становяцца, у асноўным, брыгады Каўафіль аш-Шухада (Караваны шахідаў), Ансаруль-Хака (Змагары справядлівасці) у Хан Шэйхун, Вілан Ідліб, катаіб ат-Таухід уаль-Іман (Брыгады «Адзінабожжа і вера») у Марат ан-Нуаман, Вілан Ідліб, катаіб аш-Шахбаі (Брыгады шэрага, шэры — эпітэт горада Алепа) у Алепа, брыгады Хасана бін Сабат ў Дарат Азанаў, Вілан Алепа, Салахуд-Дын (Выратаванне рэлігіі) і брыгады Абуль-Тыдала (Бацька адкуплення) у Хаме[14].
У сваім першым відэазвароце Ахрар аш-Шам заявіў аб тым, што яго мэта — звяржэнне ўрада Асада і ўсталяванне ісламскай дзяржавы ў Сірыі, аднак яны прызналі, што трэба ўлічваць імгненныя патрэбы насельніцтва. Паўстанне параўноўваліся з джыхадам супраць генерала Сафаві, які спрабаваў усталяваць шыiцкую дзяржаву ад Ірана праз Ірак і Сірыю, а затым у Ліване і Палесціне[15].
Ахрар аш-Шам ўскосна супрацоўнічае са свецкімі апазіцыйнымі рухамі (ССА), аднак не падтрымлівае адносіны з Сірыйскай нацыянальнай кааліцыяй[15]. Рух супрацоўнічае з іншымі ісламскімі групамі, пры гэтым захоўвае сваю выразную структуру і сакрэтнасць. Большая частка фінансавання ідзе ад донараў з Кувейта[16][17].
Ахрар аш-Шам мае кіраўніцтва ў Сірыі і падкрэслівае, што рух заснавана менавіта для Сірыі, а не для глабальнага джыхаду[18]. Па заявах руху, мэтамі аперацый з’яўляюцца ўрадавыя войскі і шабіха, а некаторыя з такіх аперацый былі адмененыя з-за боязі вялікіх ахвяраў сярод грамадзянскага насельніцтва[19].
На снежань 2016 года Ахрар аш-Шам ўключае больш за 80 атрадаў агульнай колькасцю каля 16 тыс. чалавек. 29 снежня 2016 года групоўка далучылася да ініцыяванаму Расіяй рэжыму перамір’я з 30 снежня 2016 года[20].
Ахрар аш-Шам адказна за вызваленне журналіста NBC Рычарда Энгель і яго здымачнай групы, якія падарожнічалі разам з групай байцоў з антыўрадавых сіл і былі затрыманыя войскамі, падкантрольным ураду Сірыі[21] (пазней, 15 мая 2015 г. само агенцтва NBC адмовілася ад гэтай версіі, заключыўшы, што выкрадальнікі ставіліся да сунiцкай узброенай групоўкi, не звязанай з шыіцкімі праўладнымі групамі, у тым ліку на падставе рэпартажаў The New York Times[22]). У снежні 2012 года было абвешчана аб стварэнні новай кааліцыі, названай «Сірыйскім Ісламскім фронтам». З 11 арганізацый, якія былі аб’яднаны ў гэтай кааліцыі, Ахрар аш-Шам быў самым буйным, а член Ахрар аш-Шам Абу Абдарахман ас-Суры стаў афіцыйным прадстаўніком фронту[23]. У студзені 2013 года некаторыя з арганізацый-чальцоў «Сірыйскага Ісламскага фронту» абвясцілі, што яны аб’ядналі сілы з Ахрар аш-Шам ў больш шырокую групу пад назвай Харакат Ахрар аш-Шам аль-Іслам.
9 верасня 2014 года тэрарыст-смяротнік прывёў у дзеянне выбуховае прыстасаванне падчас сустрэчы камандавання Ахрар аш-Шам ў горадзе Ідліб. У выніку выбуху загінула не менш як 45 чалавек, у тым ліку лідар групоўкі Хасан Абуд і яшчэ 27 палявых камандзіраў[24][25]. Адказнасць за атаку ніхто на сябе не ўзяў, хоць раней (23 лютага таго ж года) аналагічную атаку на камандуючых Ахрар аш-Шам здзейснілі баевікі IДIЛ[26].
6 лістапада 2014 года Ахрар аш-Шам стаў чацвёртай ісламісцкай групоўкай ў Сірыі, чые пазіцыі падвергліся авіяўдару ВПС ЗША[27].