У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Глінскі. Антон Юзаф Глінскі (польск.: Antoni Józef Gliński; 1817, маёнтак Шчорсы, цяпер Навагрудскі раён — 30 чэрвеня 1866, Вільня) — польскі празаік , перакладчык[4], фалькларыст і казачнік.
Нарадзіўся ў Шчорсах пад Навагрудкам. Паходзіў з сялянскай сям’і і быў самавукам. З 1844 года жыў у Вільні, дзе працаваў рэдактарам «Віленскага кур’ера». Збіраў народныя паданні і казкі, часам апрацоўваў творы расійскіх класікаў, падаючы іх як народныя. У 1860—1863 гадах перакладаў на польскую мову байкі Івана Крылова.
Найважнейшая працай Антона Глінскага быў чатырохтомны збор апрацаваных народных казак, паданняў і гавендаў(польск.) бел. пад назвай «Bajarz polski» (бел.: Польскі казачнік)[4]. Упершыню апублікаваны ў 1853 годзе зборнік быў перавыдадзены шмат разоў, у тым ліку на польскай, чэшскай, французскай, англійскай і нямецкай мовах[4] і карыстаецца вялікай папулярнасцю дасюль. Казкі былі заснаваныя на паданнях са шляхецкіх засценкаў і беларускіх вёсак з ваколіц Шчорсаў і Нягневічаў[4], а некаторыя былі апрацаванымі літаратурнымі творамі, у тым ліку Васіля Жукоўскага і Аляксандра Пушкіна.