У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Даўман. Анс Эрнеставіч Даўман (26 лістапада 1885, хутар Крэйпі, Рыжскі павет — 1 жніўня 1920, Брэст) — актыўны дзеяч рэвалюцыйнага руху ў Латвіі, герой грамадзянскай вайны.
Нарадзіўся ў сялянскай сям’і. З 1904 года КПСС. Удзельнік рэвалюцыі 1905—1907 гадоў. 3 1914 года на франтах Gершай сусветнай вайны. Пасля Лютаўскай рэвалюцыі 1917 года член Нарвенскага Савета, пасля Кастрычніцкай рэвалюцыі старшыня Нарвенскага ВРК.
У час наступлення нямецкіх войск у лютым—сакавіку 1918 года камандзір Нарвенскага партызанскага атрада, камісар Гатчынскай дывізіі. Удзельнік вызвалення Латвіі ад нямецкіх і белагвардзейскіх войск, быў членам РВС арміі Савецкай Латвіі. У жніўні — кастрычніку 1919 года узначальваў абарону Дзвінскага ўмацаванага раёна. 3 кастрычніка 1919 года член РВС 16-й арміі на Беларусі.
3 чэрвеня 1920 года камандзір 10-й стралковай дывізіі, якая вызваляла Чэрвень, Пухавічы, Клецк, Бярозу, Кобрын, Брэст ад польскіх войск.
Анс Даўман загінуў у баі пры фарсіраванні ракі Заходні Буг пад Брэст-Літоўскам 1 жніўня 1920 года. Пахаваны ў Мінску ў Цэнтральным дзіцячым парку імя М. Горкага.
У 1969 годзе быў усталяваны помнік у г. п. Обаль. Яго імем у 1928 годзе названа вуліца ў Мінску (былая другая Старавіленская), на доме № 1 устаноўлена мемарыяльная дошка. Таксама названы вуліцы ў Нарве і Барысаве. Імя А. Э. Даўмана прысвоена торфапрадпрыемству ў Шумілінскім раёне[2].